menu

Joe Cocker - Stingray (1976)

mijn stem
3,44 (33)
33 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop
Label: A&M

  1. The Jealous Kind (3:51)
  2. I Broke Down (3:29)
  3. You Come Along (3:50)
  4. Catfish (5:24)
  5. Moon Dew (5:53)
  6. The Man in Me (2:44)
  7. She Is My Lady (4:37)
  8. Worrier (3:16)
  9. Born Thru Indifference (6:15)
  10. A Song for You (6:25)
totale tijdsduur: 45:44
zoeken in:
avatar van Fairy Feller
3,5
Hey nog geen bericht ?
Een van mn eerste Cocker albums. Ademt een heerlijke relaxte sfeer uit. Met oa Clapton en Albert Lee op gitaar en Steve Gadd op drums.

3,5
Een mooi album uit Cocker's duistere tijd. Hij begon aardig aan lager wal te raken met overmatig gebruik van drank en drugs. Zijn studioalbums uit deze tijd zijn daarentegen sterker, dan die uit de jaren, waarin hij zijn come-back vierde bij het grote publiek. De zelfkant van het leven klinkt duidelijk in de nummers door. Lekker soulvol en bluesy. De cover van Dylan vind ik het minst en "Moon Dew" vind ik zo "unlike" Joe. Het uit de tenen gezongen "Worrier", een duet met Bonnie Bramlett, gaat door merg en been.

avatar van gaucho
4,0
Zou het dan toch waar zijn dat de beste, meest doorleefde muziek in de goot gemaakt wordt? Want inderdaad, dit is een weinig geroemd pareltje uit de periode dat de neergang van zijn carriere al fors had ingezet en Joe tobde met een drankverslaving en een enorme schuldenlast.

Toch vind ik het, net als bijvoorbeeld het album I can stand a little rain van twee jaar eerder, een prachtige plaat. Joe toont wederom dat hij ook in rustiger nummers op een fantastische manier gevoel kan inleggen. Luister bijvoorbeeld eens naar een nummer als Moon dew, waarin hij prachtig hemeltergend uithaalt. Net als het hierboven al gememoreerde Worrier.

Hij wordt hier begeleid door de crème de la crème van de sessiemuzikanten uit Los Angeles uit die tijd: de jazz-fusion band Stuff, bestaande uit coryfeeën als Cornell Dupree, Eric Gale, Gordon Edwards, Richard Tee en Steve Gadd. Ze spelen op heel veel platen mee en soms komt hun inbreng wel eens routineus over, zeker op de albums van hun eigen band.

Maar hier leggen ze er ook hoorbaar hun ziel en zaligheid in, wellicht geïnspireerd door de zanger zelf. De meeste nummers hebben een gedragen karakter, maar Joe waagt zich op I broke down (tevens de geflopte single van het album) ook aan een funk-uitstapje. De Dylan-cover The man in me krijgt een reggae-jasje mee, met Peter Tosh op slaggitaar. Het maakt dat het nummer klinkt als The Wailers met een vocale gastbijdrage van Joe Cocker.

Een mooie vergeten plaat, onlangs na lange tijd weer verkrijgbaar op CD dankzij ons eigen Music On CD-label (het kleine broertje van Music On Vinyl, zeg maar). Het aanschaffen meer dan waard.

avatar van Rainmachine
4,0
Samen met Sheffield Steel een van mijn favoriete Cocker platen. Er zit iets in dit album wat bij mij verslavend werkt, misschien een beetje door de relaxte mix van blues, jazz, reggae en seventies rock. De relaxte sfeer zal ook mede komen doordat het album op Jamaica is opgenomen. Joe Cocker word ondersteunt door een stel geroutineerde muzikanten en dat betaald zichzelf hier prima uit. Catfish is een favoriet en er staan verder geen herinnert u zich deze nog krakers op. Dus een album wat bij veel mensen voorbij is gegaan zonder dat ze er iets van gemerkt hebben.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:47 uur

geplaatst: vandaag om 14:47 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.