Dit is voor mij nostalgie - ik herinner me, als ik hiernaar luister, de tijd dat we thuis, als vader toestemming gaf, naar de Draadomroep luisterden en dit soort muziek (die een beetje tuttig, maar toch niet zonder charme is) wel eens werd uitgezonden. Rosemary Clooney (1928 - 2002) was een vooral in de jaren '50 populaire popzangeres (en film-actrice), die later ook jazzalbums opnam. Haar album met Duke Ellington (
Blue Rose) behoort tot mijn favorieten in het genre, maar dat komt uiteraard ook door Sir Duke.
Maar dít album bestaat uit een reeks verstrooiende popnummers, waarvan de ballads (zoals bijvoorbeeld
Too Young) vaak best de moeite waard zijn. Die ballads worden afgewisseld met uptempo songs, zoals het bekende
This Ole House, het grappige
Come On-A My House en eveneens het vroeger vaak in de Arbeidsvitaminen te horen
Botch-A-Me. Dat laatste liedje floot ik vanmiddag, en het duurde even voordat ik de oorsprong kon achterhalen. Vandaar dat ik dit album even opzicht in de cd-kast en het, na al die jaren, weer eens beluisterde. Goed gezongen,want dat was Clooney wel toevertrouwd. Ik luister trouwens ook graag naar andere soortgelijke zangeresen, zoals bijvoorbeeld Doris Day en Dinah Shore. Best leuk op zijn tijd.