James Horner - Willow (1988)

‘’Toen Horner nog origineel was’’ is een kreet vaak te horen is als het gaat over Willow.Op zich een goede statement, maar doet het er echt wat toe als je de meeste scores van Horner toch wel slikt? Mijn antwoord is volmondig nee! Ik wil zelfs zeggen dat dit niet een van de beste van Horner is.In de film is de muziek volledig verknipt en dus verkracht erin terug te horen.Het is een score vol spektakel met een helaas een vrij oninteressant hoofdthema voor Willow. Het is mystiek,misschien iets te licht of opgetogen.Dat ene minpunt doet de score zo nu en dan de das om 4.5 sterren

Maar de film is er toch eerder dan de soundtrack? De muziek wordt ook rechtstreeks voor de film geschreven, en vervolgens voor de CD worden korte stukken tot suites geschreven of zelfs additionele muziek om de luisterervaring op CD te verbeteren of de componist zijn werk graag wil uitbreiden (James Horner doet dit wel vaker, kijk bijvoorbeeld eens naar Casper).

Dat de muziek hierdoor op CD veel mooier en beter overkomt dan in de film is mooi, maar kun je de film of regisseur toch niet kwalijk nemen dat de film zich niet leent voor lange stukken (18 minuten bv.) aan muziek achter elkaar? (wat overigens erg zeldzaam is). De muziek is volgens mij juist voor de CD aan elkaar geplakt, in plaats van verknipt voor de film

De oorspronkelijke stukken die Horner had opgenomen, werden inderdaad dus later voor de cd mooi aan elkaar gereigd. Maar toen zijn werk nog onaangeplakt voor cd was heeft Howard hier en daar al een mooie schaar erin gezet, een hele botte schaar zal maar zeggen.

Tja, dat Horner dat aan elkaar plakt voor CD is prima, maar dat dit, zulke lange muziekstukken, niet voor de film werkt, kun je hem moeilijk kwalijk nemen...

In dit geval gaat het niet om Horner kwalijk nemen, maar Ron Howard voor het oorspronkelijk, pure materiaal voor bij de film af te zwakken.

Ik bedoelde ook Howard in mijn laatste zin; hem kun je moeilijk kwalijk nemen dat Horner zijn muziek verbeterd uitwerkte voor de CD, wat niet in de film te passen was.

Zucht, soms lijkt communicatie op een forum toch een probleem. Dus nog eenmaal en daarna geef ik het op Vergeet de manier waarop Horner het later zou uitwerken voor de cd, maar kijk naar de manier van plaatsing en afkapping en verdeling in de film, die is niet altijd van hoog niveau. Grotendeels Howard's beslissingen en ja dat neem ik hem kwalijk.

Toen ik de muziek van Willow voor het eerst hoorde moest ik meteen aan een deun van Schumann denken.
Rheinische van Schumann

Dit is een prachtige soundtrack met veel goede actie cues en een zeer eigen geluid en karakter.


Dit is jammer genoeg ook niet waar voor Willow. Bijna iedere track 'leent' wel van een klassieke compositie, zoals de hierboven genoemde Schumann en het vier-nootsmotief van Rachmaninov's eerste. Dit thema gebruikt Horner trouwens in ontzettend veel van zijn scores...

Tja, maar liever goed geleend dan slecht origineel proberen te zijn..

Die geopperde kreet heeft meer betrekking op zijn muziek ansich en hoe dat in 1988 veel minder ''zelfreferentie'' moeheid opriep bij mensen.