Univers Zero maakt zogenaamde Rock in Opposition (RIO) een stijl die zicht afzette van disco, punk en commerciele mainstream-rock. Bands uit dit genre putte vaak uit de moderne klassieke muziek (zoals Bártok en Stravinski) met rock-invloeden. De RIO wordt dan ook wel als subgenre van de progressive rock beschouwd. Bandleden van Univers Zero hadden hun sporen al verdiend binnen de Zeuhl, een ander obscuur subgenre van de progressive rock
Deze plaat is geheel instrumentaal en is wat duister en onheilspellend van aard. De hoofdinstrumenten zijn a-typisch: fagot, hobo, viool, altviool, cello, contrabas, harmonium, spinet (een soort klavecimbel) en allerhande percussie. Met deze instrumenten lijkt de band wel de rock te willen benaderen in aanpak, maar ook weer niet. Het is moeilijk uit te leggen. De muziek is wat ongemakkelijk door de vele dissonanten, maar gaat nergens te ver. Het is enigszins vergelijkbaar met Henry Cow of eventueel Magma.
Ik kan mij heel goed voorstellen dat mensen dit niet mooi vinden of té beklemmend. De stemming van de muziek is ook niet vrolijk. Het is als een soort avantgarde black- of doommetal-plaat gespeeld met een klassiek instrumentarium. Ik vind het een aangenamere plaat dan de opvolger, waarin ik vind dat de band teveel doorslaat naar het totaal onaangename.