Het eerst en enige album met zanger Chris Van Dahl (Cherry St.). Verder zat Steve Riley weer terug achter de drumkit en Tracii Guns zorgt voor het gitaarwerk. Ook is dit het eerste album waarop Johnny Crypt als bassist te horen is.
Voor deze plaat hadden ze een grote stijlverandering ondergaan. Om met de tijd mee te gaan weken ze hier meer uit naar het Grunge genre en... dat hadden ze beter niet kunnen doen.
Ik ben geen Grunge kenner (heb het altijd een beetje een overgewaardeerd genre gevonden), maar kan toch wel horen waarom een Nirvana of Alice in Chains beter werd bevonden dan dit uitstapje van L.A. Guns.
Deze plaat is gewoon totaal mijn ding niet en eigenlijk had ik hem misschien maar geen poging moeten geven. Misschien dat de Grunge liefhebbers deze plaat nog wel kunnen waarderen, want op een paar uitglijders (zoals dat rare begin met F.N.A.) na klinkt het nog best redelijk.
Tracii Guns laat trouwens op sommige nummers (I Am Alive bijvoorbeeld) nog best aangenaam gitaarwerk horen. Wat kan die man toch spelen!