Jonah Sonz Matranga is weer terug met een nieuwe band. Nadat Far uit elkaar ging na het subliem geniale Water & Solutions heeft hij niet bepaald stilgezeten en is hij prima muziek blijven maken met een band als New End Original en zijn solowerk onder de naam Onelinedrawing. Vooral zijn prachtige stem blijft verbazen. Zijn typisch stemgeluid is trouwens ook meteen punt van kritiek: je vindt het een verschrikkelijke stem of je houdt er van. Bij mij is het dus duidelijk het tweede.
Met Gratitude gaat Matranga duidelijk terug naar zijn pop-emo-roots die zo goed tot uiting kwamen ten tijde van Water & Solutions: korte, krachtige, pakkende emo-songs met hier en daar ruimte voor een gevoelige noot. Gratitude lijkt daarom met regelmaat op Far en vooral de 'zuivere schreeuw' die de 'zuivere stem' afwisselt is veelvuldig aanwezig. Ieder nummer is raak en blijft nog lang in je hoofd zitten; meezingers, stuk voor stuk.
Het geheel klinkt wel een stuk gepolijster dan Water & Solutions, waardoor het rauwe enigszins wegvalt. Wat overblijft is een geluid a la Jimmy Eat World op haar laatste twee platen. Af en toe lijkt de stem van Matranga zelfs identiek aan die van Jim Adkins (let op de 'All Right-All Right' in het openingsnummer..).
De rustige nummers op de plaat, zoals The Greatest Wonder doen weer sterk denken aan het werk van Onelinedrawing, maar dan iets uitbundiger. Toch is ook de stilte juist de kracht in deze nummers.
This is the Part is de single van de cd: een kort, krachtig en vooral ijzersterk emo-nummer dat iedereen wel in beweging zal krijgen.
Met Gratitude heeft Matranga een ijzersterke emo-rock-plaat gemaakt en bewijst hij wederom een van de grootste namen binnen het genre te zijn.
4.5*