Mooi op tijd voor kerst. Rustig voortkabbelende platgemixte muziek met strijkers en relaxte platgeknepen saxofoonsolo's. Het album heet The Standards om dat de gekozen nummers een aantal jazzstandards (nummers die vaak worden hergebruikt als basis voor improvisatie) betreft. Van uitpakkende solo's is echter geen sprake. De arrangementen kunnen harmonisch soms een dissonant kantje hebben zoals in What A Wonderful World. Helaas wordt het direct tot bedaren gebracht door fladderende dwarsfluiten en rustige hoornklanken en ander koperwerk en niet te vergeten de windchimes. Zelfs als de band even zou moeten uitpakken zoals bij 'How Long Has This Be Going On' wordt de dynamiek nagenoeg platgeslagen. De stem van Estefan heeft een wat logger vibrato gekregen. Het klinkt netjes in de organisatie, geen extraatjes, niet spelen met tijd. De stemmen mengen sowieso niet met de opname. Het klinkt alsof het er later is bijgedubbed met wat knip- en plakwerk,
Wat moet je met dit album? In de lift? In de kerstweken ter afwisseling? Het is een nette profi productie met flink geherharmoniseerde arrangementen. Maar het blijft erg tandeloos en tam. Het komt zeker niet tot leven waar dat zou kunnen.