Camel - Harbour of Tears (1996)

Na Dust and Dreams het tweede "come back" album van Camel. Met Harbour of Tears wordt de Ierse haven Cóbh bedoeld, de haven waar de meeste Ierse emigranten van vertrokken. Veel emotie in het gitaarspel van Latimer, een album dat een beetje in de richting van de folk gaat. Zeker één van de hoogtepunten in het materiaal van Camel.

Uitstekend album met als uitschieter "Watching The Bobbins" die in de live-uitvoering trouwens nog weer veel mooier is.

OK dank ik ga eens op zoek naar dit album ...
Dust & dreams vond ik niet zo super (wel aardig), van de nieuwere reeks.

Mijn favoriete nummers van dit album zijn Sebd Home the Slates en Watching the Bobbins.
Rajaz vind ik trouwens een nog beter album en een meer dan waardig opvolger van Harbour of Tears!

Ik heb zowat de halve CD op DVD staan (Coming of Age). Weet er iemand hoe ik aan deze CD moet komen?
Watching the Bobbins staat trouwens ook op http://www.camelproductions.com

Kan je gewoon oa. bij Plato kopen.
Vindt alleen het laatste nummer geen 23 minuten duren want na ruim 7 minuten houdt dit nummer op en loopt dit door.

Wil je daarmee in feite zeggen dat je niet elke keer zestien minuten naar de branding luistert?

ja, ik luister niet 16 minuten naar de branding.

camel een van mijn oude favo bands ... echter met di album en eignelijk de laatste 4 albums wil het maar niet ... 3 sterren meer niet ...

Mooi ingetogen album, met veel Ierse invloeden.

Elf jaar na uitkomen aangeschaft. Wordt nu bijna dagelijks beluisterd. Prachtig stemmig conceptalbum. Inderdaad wel jammer van dat loze eind van The hour candle.

denk dat het voor het kopieren gedaan is, nu luister je 16 minuten naar niks.

Ik vind alleen de eerste twee tracks al zeer de moeite waard!
Verder een kwalitatief goede CD die de kwaliteitslijn van Dust and Dreams moeiteloos doortrekt.

Tijdens het concert in Den Haag in '97 werd Harbour Of Tears in zijn geheel gespeeld. Ik heb dan ook dierbare herinneringen aan dit album dat wederom van grote klasse is. De bekken die Andy gedurende zijn solo's trekt zijn onvergetelijk.

Mooi sfeervol album wederom na de topper Dust & Dreams .
Harbour Of Tears is fraai neergezet in een licht keltische sfeer , maar is weer orchestraal genoeg om een prima balans te behouden .
Latimer laat wederom horen dat hij op de gitaar toch echt tot 1 van de grootsten behoort in dit genre .
Heeft ook wederom weer een fraaie verhaallijn .
In de conceptsfeer blijft Camel het meest boeiend .
Dust & Dreams vind ik net een tikkie boeiender ( geweldig comeback album ) maar deze mag er beslist zijn .

Latimer's roots liggen in Ierland........ de subtitel van The Hour Candle is A Song For My Father. Het zal zeker een bepaalde betekenis hebben.

Duurt wel even voor de band erin komt.
Maar dan gaat Andy wel lekker los op zn gitaar (Send Home the Slates)


Eigenlijk vind ik de liveversie van deze plaat (Coming of Age) beter.
De drums klinken nogal plastic hier.

Vandaag weer eens opgezet maar wat een heerlijk plaatje toch. De gitaar van Latimer gaat hier lekker tekeer. Knap in elkaar gezette concept plaat.

Geïnspireerd door het rondsurfen op deze site harbour of tears maar weer eens opgezet. Direct na het uitkomen van deze cd heb ik deze echt grijs gedraaid (knappe prestatie met een cd toch).
Meteen valt me weer op waarom ik destijds zo ben gevallen voor deze cd. De plaat ademt voor mij een sfeerbeeld uit dat rust en ruimte genereerd. Wegdromen op de wonderschone klanken!
Vanaf Dust & dreams was Camel in mijn optiek in topvorm. Ik heb Andy en kornuiten gezien in het noorderligt in Tilburg (met Mickey Simons net weg bij Fish met het logo van Fish nog op de speakers) tot de afscheidstour in 013. Grote klasse!

Weet iemand overigens hoe het met de gezondheid van Andy gaat?

Prachtplaat dit ja. Enige smet zijn de electronische drums. Heb deze ook helemaal grijsgedraaid toen ie uitkwam en de aansluitende tour 7 x gezien. Fantastisch!

Wat Andy's gezondheid betreft, dat gaat volgens de berichten erg goed. Kijk even bij de discussie over Camel hier op het forum:

Camel

Of laat je even rechtstreeks informeren door de bron Camel Croductions. Schitterend album, aangrijpend verhaal. Heb na dit album (en na het optreden in het Noorderligt) meteen ook maar Cobh Harbour bezocht in Ierland.

Dat heeft bij mij iets langer geduurd. Was dit najaar voor het eerst in Ierland en ook een bezoek aan Cobh gebracht. Mooie plek (het hele land trouwens) met een hoop geschiedenis. Het beeld voorop de cd was snel gevonden en uiteraard had ik de muziek aan op m'n ipod.

Dit is een prachtig album met vele Ierse invloeden. Ik vind dat het slot wat in gekort had kunnen worden. Een kwartier luisteren naar golven in de branding vind ik wat veel. Maar alles daarvoor is puur genieten op zijn Camel's.

Gewoonweg een schitterend album van deze band.

Hadden ze mij nou even gebeld om het in te drummen, dan irriteerde het drumgeluid me niet zo. Want John Xepoleas (?!?) lijkt me een prima drummer (ken verder niets van hem), maar hij heeft de plaat ingespeeld op een electrische drumkit...

Watching the Bobbins is overigens wel erg Floydiaans... Vooral het begin van het nummer.

Net deze staat niet op spotify...

Mijn favoriete Camel-album wellicht door de emotionele lading. Zeer sfeervol, wat folky getint (Ierse invloeden) en vooral prachtig gitaarwerk.

Geweldige sfeer, geweldige plaat. Afgelopen week weer eens in de speler gehad.

Haalt het niet bij m.i. één van hun beste albums "Raindances". Nee dat hoge niveau wordt hier nergens gehaald. kan er mee door omdat het Camel is.

geweldig een progressieve band die een soorr folk album maakt en dat doet met verve.

Luister alleen Irish Air. Hoe daar de gitaar is ingemixed. Ik werd de eerste keer dat ik het hoorde volledig omvergeblazen. Alles wat je moet weten.
Daarna kan het niet meer stuk en gaat het niet. Wellicht nog beter dan D&D.

Prachtige aansluitende tour in Tivoli ook met een integrale HOT en vele vele klassiekers.
Jammer alleen dat op Coming Of Age niet alle nummers staan.
Ook lekker is dat Latimer naderhand uit de kleedkamer komt en uitgebreid tijd heeft voor zijn fans.

Sterk, wat zwaarmoedig aandoend conceptalbum over de armoede, hongersnood en daaropvolgende emigratie van vele Ieren op zoek naar een betere toekomst. Latimer laat hierin indrukwekkend gitaarspel horen.
Het geheel heeft wat folkinvloeden die mooi aansluiten bij het typische Camel geluid. Ik was zeer recent in Ierland en een bezoek aan de 'Harbour of Tears' mocht natuurlijk niet ontbreken waarna op de vliegreis terug het album weer eens integraal werd beluisterd, behalve het langdurige zeegeruis op het eind.

Vandaag beluisterd in zowel de live uitvoering op Coming of Age en deze studio versie. Ik denk melodisch toch wel het allermooiste Camel album.

Overigens vraag ik me af waar de uitdrukking "Sent home the slates" vandaan komt. Mijn Engelse contacten zegt die uitdrukking niets. Uit de context van de song lijkt het me dat het over verdiend geld gaat wat terug naar huis in Ierland wordt gestuurd, maar blijkbaar is het geen gangbare uitdrukking. Weet iemand hier meer over?