menu

The Fall - Fall in a Hole (1983)

mijn stem
4,00 (17)
17 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Flying Nun

  1. Impression of J Temperance (4:33)
  2. The Man Whose Head Expanded (4:47)
  3. Room to Live (4:07)
  4. Hip Priest (7:14)
  5. Lie Dream of a Casino Soul (4:11)
  6. Prole Art Threat (3:33)
  7. Hard Life in the Country (7:26)
  8. The Classical (4:56)
  9. Mere Pseud Mag Ed (3:23)
  10. Marquis Cha-Cha (5:50)
  11. Backdrop (10:15)
  12. Fantastic Life (7:56)
  13. English Scheme (2:20)
  14. Joker Hysterical Face (4:18)
  15. No Xmas for John Quays (6:43)
  16. Solicitor in Studio (6:02)
  17. The Container Drivers * (3:32)
  18. C'n'C - Black Night * (5:28)
  19. Look, Know * (5:12)
  20. Who Makes the Nazis? * (8:36)
  21. Gramme Friday * (3:46)
  22. Slates, Slags, Etc. * (8:07)
toon 6 bonustracks
totale tijdsduur: 1:27:34 (2:02:15)
zoeken in:
avatar van jacques.be
4,0
Zo ongeveer het beste live album van The Fall en één van hun betere albums in het algemeen. En dat wil wat zeggen bij een groep met tientallen platen in een dertigjarige loopbaan.

Goede keuze van singles en albumtracks uit die periode. En dus een goede introductie voor The Fall jaren '81-'83.
Uitschieters voor mij : een lange, sfeervolle versie van Hard Life In The Country. Potige versies van Fantastic Life en Lie Dream. En een heerlijk rammelend English Scheme.

avatar van Cygnus
4,0
Deze liveplaat behoort to het beste wat ik tot nu toe van deze band gehoord heb. De band klinkt hier uiterst fel en gedreven, zelfs voor Fall-begrippen. De band volgt Mark E. Smith perfect en de geluidskwaliteit is zeer goed. Uitspringers (hoewel alle nummers op deze plaat goed zijn) zijn Hard Life In the Country, The Classical, Backdrop, No Xmas for John Quays en C'n'C - Black Night. Dat laatste nummer begint met een geweldige bak teringherrie om over te gaan in een cover van Black Night van Deep Purple. Maar dan een cover zoals alleen The Fall dat zou doen.

Eigenlijk is The Fall een gigantische kutband: drammerig, monotoon, eindeloos repeterend en een arrogante frontman die niet kan zingen en de teksten stoicijns opdreunt. Maar wat ben ik er verzot op!

avatar van Paap_Floyd
4,0
Wil ik net een mooie review schrijven... blijkt dat iemand dat iemand alles al beter heeft verwoord dan ik had willen doen:

Cygnus schreef:
Deze liveplaat behoort to het beste wat ik tot nu toe van deze band gehoord heb. De band klinkt hier uiterst fel en gedreven, zelfs voor Fall-begrippen. De band volgt Mark E. Smith perfect en de geluidskwaliteit is zeer goed. Uitspringers (hoewel alle nummers op deze plaat goed zijn) zijn Hard Life In the Country, The Classical, Backdrop, No Xmas for John Quays en C'n'C - Black Night. Dat laatste nummer begint met een geweldige bak teringherrie om over te gaan in een cover van Black Night van Deep Purple. Maar dan een cover zoals alleen The Fall dat zou doen.

Eigenlijk is The Fall een gigantische kutband: drammerig, monotoon, eindeloos repeterend, een arrogante frontman die niet kan zingen en de teksten stoicijns opdreunt. Maar wat ben ik er verzot op!

Helemaal!

avatar van Toon1
4,0
"twenty four inches of ninety minutes of a Manchester band playing sixteen of their numbers to about six hundred New Zealanders in a half empty Auckland music hall music and booze barn on the twentyfirst of august in nineteeneightytwo recorded mostly on open reel plus a little bit on stereo cassette deck leaving next to nothing out and adding nothing to the noise the band made which was loud so play this loud and often."

The Fall tourde in 1982 in Australië en Nieuw Zeeland. De band had in 1981 zowaar een top-20 hit in Nieuw Zeeland (met 'Lie Dream of a Casino Soul'). Toen ze in 1982 met het vliegtuig landden op de luchthaven in Christchurch werden ze geconfronteerd met fotografen. Uiteraard waren Mark E. Smith en co hier niet mee opgezet. Ze glipten dan ook snel weg, alleen gitarist Marc Riley (die vijf maanden later de band alweer verliet) kon nog even een grijns op zijn gezicht tonen. Maar de volgende morgen zag hij zichzelf op de eerste pagina van het plaatselijke dagblad 'The Christchurch Press', onder de kop "Happy Fall Guitarist". De foto is nadien gebruikt voor de hoes van dit album. The Fall zou vier optredens geven in Nieuw Zeeland, waarvan de laatste (in Auckland) werd opgenomen voor deze plaat. Uitstekende live-registratie trouwens (zoals anderen al vermeldden), The Fall is hier echt in topvorm.

Rauwe opgefokte liveplaat maar weet toch 2 uur te boeien.

avatar van frolunda
4,0
Uitstekende live plaat met The Fall inderdaad in topvorm.Alles klopt aan dit album;het geluid,de songkeuze,de 'zang' ,de hoes,de speelduur en zelfs de locatie.Indrukwekkend!!! .......tevens een prima introductie voor deze geweldige band.

avatar van dix
4,0
dix
Nou, 'ns kijken of ze over vijf dagen dit niveau in Tivoli gaan halen ...

4,5
Ik heb ze vorige week vrijdag gezien in Londen. En Mark E. Smith was prima in vorm!
Ze speelden ook een paar nummers van de binnenkort te verschijnen EP The Remainderer. (http://www.youtube.com/watch?v=znXFHs_pDfc)

avatar van itchy
4,5
dix schreef:
Nou, 'ns kijken of ze over vijf dagen dit niveau in Tivoli gaan halen ...

Ben ik ook, en ik ben tegelijk heel erg en totaal niet benieuwd.

avatar van itchy
4,5
Dat viel inderdaad alleszins mee

avatar van Cygnus
4,0
Nou en of!

Gast
geplaatst: vandaag om 18:17 uur

geplaatst: vandaag om 18:17 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.