Mjuman schreef:
het ontkennen ervan - met slechts 1 NP op het pensum - lijkt me geen haalbare zaak.
The Scientist schreef:
Daar maak je toch de fout aan te nemen dat ik alles wat ik van hem ken bestemd heb.
Point taken - en terecht; dat geldt ook in mijn geval.
The Scientist schreef:
Begrijp me niet verkeerd, ik heb perioden gehad waarin ik idolaat was van het type geluid dat hij uit zijn trompet weet te persen, en ik heb ook zeker respect voor zijn vakmanschap. Maar de periode dat ik dit veel luisterde ligt inmiddels achter me..
En laat dat nou net ff blasé klinken; en tegelijkertijd ook weer heel relatief zijn - ik weet waarover ik het heb, aangezien ik een collectie met omvang van 1,5 - 2* mijn huidige heb verkocht en van aardig wat dingen spijt heb. Waarom, omdat ik toch weer de weg terug heb gevonden naar bepaalde soorten muziek. Never say never.
Ik heb ook jouw 'reisverslag' gelezen, soms met verbazing en ik besef heel goed dat verdieping en verbreding twee assen zijn die niet parallel lopen. Dat is een van dimensies van de kwalificatie "blasé" en andere is die welke aangestipt wordt door Malcom Gladwell in Blink (over hoe mensen selecteren obv intuïtie/voorgevoel.
The Scientist schreef:
Bij veel van dit soort rustige/minimale muziek heb ik het idee dat de grens tussen gevoelig spel en goedkoop effectbejag nogal eens wordt opgezocht, en dat is ook mijn probleem met deze plaat, op sommige punten pakt het me wel, maar op andere momenten komt het op mij over als makkelijk scoren. Als het maar rustig en gelikt klinkt ervaren mensen dat vanzelf als emotioneel (nou kan het veel erger dan hier gebeurt, ik vind het ook zeker geen slechte plaat).. Als ik dat soort platen hoor kan het gevoel dat ik iets vernieuwends/ verfrissends hoor een heleboel uitmaken voor hoe ik de plaat ervaar, maar dat hoor ik hier dus niet echt.
Horen en waarnemen zijn 2 aparte grootheden - iemands persoonlijke filter zit ertussen. Moet onwillekeurig weer denken aan die keer dat ik met mijn neefje van 12 over de boulevard in Nice liep - we namen hetzelfde waar, maar zagen verschillende zaken: beide waren mooi; bij hem de auto's, bij mij de vrouwen.
Over deze Molvaer: het geluid is herkenbaar, en fraai - er zijn genoeg audiofielen die houden van matige muziek die prachtig is uitgevoerd/geproduceerd. Binnen het kader van genre-overschrijdende samenwerkingen is dit echt wel geslaagd te noemen - ik zou het waarderen op 3,5 - 4 - niet meer, maar ook niet minder. De beat spreekt mij wel aan, net als het verwaaiende trompetgeluid. Het is ECM, maar er zit voldoende diepe bas/beats in om het ook buiten de ECM-folks interessant te maken.
Ik heb zelf heel weinig met Joanna Newsom- muzikaal vind ik het fraai, maar mijn haren gaan overeind staan van die stem (piepkrijtjes, nagels op schoolborden etc) en ook die Finse klaagzangeres (Paavoharju - Yhä Hämärää) roept bij mij raadsels op - wat en hoe bijv, niet alleen vanwege de taaldrempel