Public Image Ltd. - 9 (1989)

Durf deze al niet eensmeer te luisteren....

Kan ik me iets bij voorstellen.

Ik zie dat slechts weinig users deze plaat kennen en het stemgemiddelde is dan ook nog eens bedroevend. Ik begrijp dat toch niet helemaal. Het enige dat ik kan bedenken is dat de stem van John Lydon allergische reacties oproept, want in muzikaal opzicht is dit alleszins een puike plaat. Wat mij ook helpt is dat ik onbekend ben met al het eerdere werk van P.I.L., dus onbevooroordeeld naar 9 kan luisteren. Ik heb deze CD gekocht in 1989 naar aanleiding van een positieve recensie in Muziekkrant Oor. Ik vond het destijds een overdonderende plaat. Echte powerhouse muziek, de band speelt superstrak en de energie knalt uit je speakers. Johnny sneert en fulmineert dat het een lieve lust is en het cynisme en sarcasme druipen er letterlijk vanaf. Amerika moet het ontgelden in track 4 (Useless One) vanwege het bombardement op Libië van 15 april 1986. Hoogtepunt is Disappointed. Ik hou mijn 4* fier overeind.

Na vorige recensie , toch maar weer eens opgezet en het is niet eens zo belabberd als het in mijn geheugen lag.
Van 2 -> 3,5 *

Bij mij roept Lydon's stem zeker geen allergische reactie op.

Warrior is een magistraal nummer

Wat een sneue figuren, die Coen en Reint hieronder.....

Warrior en USLS1 zijn voor mij de hoogtepunten van 9.

Hierboven bedoel je. Nee, dat zal ik even uitleggen dan. Ik ben groot liefhebber van de vroege PiL met Wobble en Levene. Maar daarna sloeg hij voor mij een beetje de plank mis met This Is Not a Love Song en ik ging er vanuit dat het per plaat slechter ging, zeker na het horen van een nummer als Don't Ask Me.
Langzamerhand ben ik echter allerlei ijzersterke singles tegengekomen van de latere periode (Dissapointed, Home, Rise).
Ik heb nu deze plaat opstaan, en Warrior en USLS 1 zijn fantastisch.
Hierbij mijn excuses mocht ik op je zere tenen getrapt hebben.

Ik blijf boven je staan, Reint. Letterlijk dan.

PiL heeft vorige week een prima concert gegeven in Paradiso. Een klein verslag staat op het forum.

De lange versie van Warrior (7+ minuten) is ook erg goed. Van hier naar Open Up met Leftfield is nog maar een kleine stap. Ken hier verder alleen Disappointed en dat is ook een sterk nummer, dat weliswaar een draaibeurt of 5 nodig had (in het begin viel het me wat tegen).

Je had in die tijd ook Sigue Sigue Sputnik. Uit London. Camden Town enzo. Maar dit terzijde.