Vaak erg chaotische, energieke countryrock plaat die heel wat richtingen opschiet, vaak al meerdere in 1 nummer. De gitaren en vocalen zorgen voor een psychedelisch tintje, de banjo en viool zorgen voor bluegrass en de drums lijken vaak uit een metalband te zijn weg gelopen. Gewaagd is het zeker. helaas gaat niet alles even goed, maar misschien moeten we de man dat ook niet kwalijk nemen.
Sommige nummers, neem het 8.34 minuten durende Nearly Gone, rechtvaardigen hun lengte niet. De plaat zelf (dubbelalbum) is ook wel flink te lang. De productie mist warmte en is hard en klinisch. Dat is prima voor zijn Punk/Metal projecten I guess, maar hier had het allemaal wat organischer gemogen. Nu dreunt en stampt het door, wat ervoor zorgt dat het heerlijke feestmuziek is, maar het maakt de plaat wat oppervlakkig. Oppervlakkig of niet, een feestje bouwen kan ik hiermee wel.
De man werkt zoals gewoonlijk weer hard en brengt nu 2 platen tegelijk uit.
A Fiendish Threat is een ietwat lo-fi garage punk plaat, met lichte southern invloeden. De countryrock purist fan kan daar beter van weg blijven. Persoonlijk kan ik ook die wel waarderen.