Skid Row - Skid Row (1989)

Een leuk debuut waar de 'vrolijkheid' nog de boventoon voert. Lekkere deuntjes maar niet hemelbestormend. Ik kwam eerst in aanraking met Slave to the Grind dat destijds een verpletterende indruk op mij maakte. Daarna deze plaat aangeschaft. Toch wel enkele leuke nummers; Sweet Little Sister, Youth Gone Wild en Here I am. Wat de plaat echter kenmerkt is een bepaalde vrijblijvendheid en straalt uit over de songs. Desalniettemin een album waar ze hun naam mee vestigden.

Songcredits kunnen misleidend zijn, zo zijn er Rolling Stones songs met Jagger/Richards credits die grotendeels van Mick Taylor (bijv. Moonlight Mile) zijn. Dus daar kun je niet blind op afgaan.

Snake en Bolan kwamen regelmatig naar Jon Bon Jovi's appartement om aan songs te werken. Wat Jons rol was weten alleen zij die er bij waren, misschien ga ie ze alleen wat tips, misschien deed ie wat meer dan dat. Ik vind 18 and Life iig wel erg Bon Jovi achtig, tekstueel past het zo in het Tommy and Gina (Livin' On A Prayer) concept.

En Jon ontving royalty's voor het album, dat zegt ook wel wat natuurlijk.

Ik vind dit album trouwens minder boeiend dan Slave To The Grind. Het klinkt gedateerd en de songs zijn minder sterk. Maar op zijn tijd niks mis mee om eens op te zetten, alleen moet ik daarna altijd wel Slave To The Grind nog even horen.

Bach zei daar zelf meermaals over dat Bon Jovi deelde in de royalties vanwege hun hulp met het verkrijgen van de deal met Atlantic. De songcredits zijn zoals vermeld in de inlay van het album.

En die kloppen dus niet altijd, hoeveel rechtszaken daar al niet over geweest zijn in de muziekgeschiedenis? Jij snapt duidelijk niet hoe songs tot stand kunnen komen.

En niemand beweert hier trouwens iets he, alleen dat het al jaren een hardnekkig gerucht is.

Ik parafraseerde Sebastian Bach uit 2010.

Ik zie niet waarom hij anders Bolan en Sabo zou verdedigen dan het vertellen van de waarheid aangezien zijn relatie met hen toen al lang ernstig bekoeld was.

Je gedachte dat ik er niets van zou snappen, laat ik aan jou.
Ik lees alleen wat beide kampen zeggen en denk daarbij dat Bach gelijk heeft.
Dat een song geïnspireerd is door BJ is weer iets heel anders. Dave Sabo werkte in den beginne met Jon Bon Jovi dus ook zoiets kan andere oorzaken hebben dan directe schrijversinterventie.

Maar ja, weet ik veel..

En met Jon Bon Jovi was ie destijds wel dikke maatjes? Nee die twee hebben het pas in 2012 weer bijgelegd.

En alsof zulke ontwikkelingen zouden bijdragen aan evt. onthullingen wat er destijds achter de schermen allemaal plaatsvond. Dat is pas speculatie van de bovenste plank.


Je weet net zo veel als ik, we waren er allebei immers niet bij. Elkaar inspireren of samenwerken, dat gaat bij muzikanten hand in hand, dat weet ik wel. En ze werkten ooit een tijdlang samen ja, in Jons band, beide als songwriters. En er zullen zeker wat Bon Jovi/ Sabo songs geschreven zijn voordat Sambora de plek van Sabo overnam.

op de remaster uit 2019 is een energiek optreden uit 1989 gevoegd. bijna het gehele album (minus Midnight/Tornado en Can't stand the Heartache) + Kiss-cover Cold Gin. Nice....

De moeite waard dus. Heb ooit wel bootlegs uit die tijd van ze gehad. Waren goed van kwaliteit maar een officiële release is toch weer wat fijner meestal.

Zeer zeker de moeite waard. En nu ook met Forever als bonustrack, vraag ik mij steeds harder af waarom dat wervelende nummer het debuut niet haalde.

Klopt. Hetzelfde verhaal met Beggar's Day, op de Japanse release staat/stond het als regulier nummer op Slave To the Grind. Op de Europese versie stond daar volgens mij het nummer Get the Fuck Out voor op de plaats.Nu is het wel als bonustrack toegevoegd. En gelukkig maar want het doet in niets onder voor het overige materiaal.
Het debuut is leuk en fris maar begeeft zich wat mij betreft net teveel in de party rock regionen daar waar Slave To the Grind een smerige attitude heeft en mij de knock out geeft. De eersteling scoort echter wel op punten.

Forever had inderdaad op debuut moeten staan. Lekker nummer, maar staat bij mijn weten ook op een eerdere verzamelaar.

Ja klopt. Op 40 Seasons. Tot nu altijd de enige manier om het nummer te bemachtigen.

Helemaal met jullie eens! Forever heb ik altijd al een fantastisch nummer gevonden. Had absoluut op het debuut moeten staan. Waar ik verder nog benieuwd naar ben; hoe klinkt deze remaster/heruitgave? Het kan aan mij liggen maar ik heb het debuut nooit zo heel geweldig vinden klinken. Op de één of andere manier mist het wat 'punch'. De gitaren en drums klinken wat 'wollig' (sorry, kan er geen andere term voor bedenken) waardoor het niet echt je speakers uit knalt. Iets dat opvolger Slave to the grind wél doet. Zelfde band + zelfde producer. Dus waarschijnlijk was de band zelf ook niet geheel tevreden met de sound van dit debuut?

Ik heb een Amerikaanse persing met Beggar’s Day en een Europese met Get The Fuck Out. Volgens mij had het iets te maken met censuur voor de Amerikaanse markt maar dat is eigenlijk best raar in het licht van al die gangsta rap dat toen in opkomst was. Voor het ontbreken van Forever heb ik nooit een reden gelezen. Ms eens aan Bach vragen op twitter hoe dat zit.

Als 12 jarige bezocht ik vaak de videotheek bij ons in de buurt. Naast de nieuwste films en de klassiekers verkocht de eigenaar CD's, gek genoeg vooral Heavy Metal en Hardrock uit de 80s. Terwijl de populaire rockbands van die tijd Korn, Limp Bizkit en Linkin Park waren leerde ik daar allemaal voor mij compleet obscure bandjes kennen. Ik kocht daar cd's van artiesten als LA Guns, Hanoi Rocks, Love/Hate, Ugly Kid Joe en Skid Row. Deze plaat was destijds een van mijn favorieten.

De videotheek bestaat uiteraard al lang niet meer, maar nu ik dit album weer eens op heb zie ik het winkeltje en de besnorde eigenaar weer zo voor me.