Rose Tattoo - Rose Tattoo (1978)

In de hardrock wereld ook wel het ruigere broertje van AC/DC genoemd. Dat kwam hoofdzakelijk door het vieze smerige slidegitaar-spel van Pete Wells (R.I.P.). In sommige nummers klinken hele lichte punk-invloeden door. Drie jaar eerder in Ausralie uitgekomen als Rose Tattoo. Men stond op de rand van een wereldwijde doorbraak, maar mismanagement en de doorbij verdwenen tegoeden zorgen voor roestvorming op het metaal. Timmert nu weer ouderwets ruig aan de weg. Scoor de cd met de 8(!) bonus-tracks!

dus daar zit de inspiratie van guns roses

Inderdaad, alleen met het verschil dat Rose Tattoo vol voor de muziek gaat en Guns and Roses vol voor het imago ging, hetgeen de band als de spreekwoordelijke zeepbel uit elkaar deed spatten.

Heerlijk, ongecompliceerd rauw album van deze autralische band. De originele vinyl versie had maar 10 tracks. Astra Wally is een heerlijke afsluiter.

Voor mij een absolute klassieker, heerlijke hardrock mét slidegitaar, smullen geblazen!

Alleen de butcher en fast eddie vind ik een verschrikkelijk nummer wat het tempo volledig uit de plaat haalt. De twee nummers ervoor en vooral het nummer erna zijn de absolute hoogte punten van de plaat

Inderdaad, een heerlijk album, er staan jammer genoeg wat inkakkers op maar de meeste nummers beuken de pan uit.

Een ware klassieker is dit!! Ik heb de vinyl versie met 10 nummers en daar kakt niks in!!! Elk nummer is een klap in je smoel waar je met moeite van bijkomt! De verhalende teksten van Angry helpen sterk bij het inleven. De slide gitaar van Wells zorgt ervoor dat Rose Tattoo toch wel een eigen sound heeft. One of the boys blijft mijn prijsnummer!!!

Ik heb hem met 8 bonus tracks!

# Never Too Loud (Bonus Track)

# I Had You First (Bonus Track)

# Fightin Sons (Bonus Track)

# Snow Queen (Bonus Track)

# Rock N Roll Outlaw Live (Bonus Track)

# Bad Boy for Love Live (Bonus Track)

# Rock N Roll Is King Live (Bonus Track)

# Suicide City Live (Bonus Track)

Freaking awesome, deze plaat!

Eerder deze avond voor het eerst beluisterd. Zeker een lekkere plaat, hierdoor begrijp ik niet waarom Rose Tattoo altijd zo onbekend en ondergewaardeerd is gebleven, aangezien ze hier bewijzen dat ze bijna van dezelfde kwaliteit zijn dan hun broeders van AC/DC, hun muziek komt niet alleen overeen, maar het heeft ook dezelfde kwaliteit.

Klopt, alleen had Rose Tattoo de pech dat ze op cruciale momenten net niet op het juiste moment op de juiste plaats waren. Interne strubbelingen en ziekte waardoor lucratieve tours afgezegd moesten worden en grote maatschappijen afhaakten belemmerden een doorbraak naar een veel groter publiek. Ach, misschien is het maar goed dat het zo is gelopen. Ze hebben nu de status van culthelden en die past een band als deze uitstekend vind ik. AC/DC mag dan veel bekender en groter zijn geworden maar die hebben sinds de dood van Scott geen volwaardig album meer afgeleverd vind ik.

Ik mag aannemen dat track 11 t/m 14 bonus tracks zijn? Ik heb deze op vinyl en de plaat gaat maar tot Astra Wally... Ik ben benieuwd of die bonustracks nog een goeie aanvulling zijn of niet.

Lekkere simpele rock van deze aussie rockers.Op een of andere manier heb altijd wel een sympathie voor deze band gehad. En live staan ze natuurlijk ook hun mannetje. Met de absolute klassieker butcher and fast eddie. Waarin angry anderson het waargebeurde verhaal vertelt/rapt/zingt. Ondersteund door lekker langzaam vettig guitaar werk. Met het is vooral die angry die de show steelt. Hij zingt heerlijk overtuigend en vol passie prachtig gewoon. Voor mij had dat nummer nog 5 minuten langer kunnen duren i love it. Helaas zijn niet alle nummers even sterk. Maar op zijn tijd heb ik gewoon zin om lekker effe simpel te rocken en dan komt rose uit de kast ha. Hoewel ik dan niet alle nummers draai moet ik toegeven. Maar nummers als r&r outlaw,nice boys, the butcher, astra walley en nog wel een paar daar kun je best effe je feestje voor onderbreken en de hoofdjes op en neer voor laten gaan niks mis mee

Heerlijke no nonsense plaat van onze 'onderburen'. vooral Nice Boys, Bad Boy for Love en zeker One of the Boys zijn eertse klas rock 'n roll pareltjes.

Ik heb deze week een toffe koop gedaan met dit album op vinyl (met inderdaad de eerste tien nummers, correctie ingediend) met dezelfde staalharde productie als op Let There Be Rock van landgenoten AC/DC wat moeilijk anders kan: "produced bij Vanda & Young for Albert Productions". Dat is hetzelfde team dat verantwoordelijk is voor hetzelfde vettige geluid. Het charisma van zanger Angry Anderson druipt van deze plaat af, deze zal nog vele keren de weg vinden naar mijn draaitafel!

Lekker album blijft dit toch! Op een hardrock verzamel-lp die ik heb, wordt de zanger omschreven als 'een kale driftkikker met een stem als een staalborstel' en dat vind ik een prima omschrijving...

Zo'n soort omschrijving heb ik ook ooit eens ergens gelezen over de stem van UDO (Accept). Zitten beide ook wel aardig in hetzelfde hoekje.

Absolute klassieker deze cd voor mij!
Heerlijk rauwe rock & roll!
Zo hoort r&r te klinken,heerlijk slide gitaar 'n rauwe zanger en alles rock als de neten!
Vind dit stiekem nog ietsje beter dan ac/dc.....en die vind ik al geweldig!
Long live rock and roll!

Goed album, waarvan de eerste drie nummers de meeste indruk maken. Daarna wordt het wat minder, hoewel T.V., Tramp en Astra Wally ook goede nummers zijn. Dieptepunt is voor mij Stuck on You, wat in navolging van de titel inderdaad een wat plakkerig nummer is.

3.5*

Bericht verplaatst naar Rose Tattoo.

Rose Tattoo, deze bandnaam ben ik wel al eens tegen gekomen in recensies maar van de muziek kende ik tot op vandaag nog niks. Omdat Rose Tattoo in 2019 aantreedt op het Alcatraz Metal Festival heb ik de debuutplaat aan een luisterbeurt onderworpen.
De heerlijke rauwe rock ’n roll sound en de slidegitaar zijn gedurende het ganse album een streling voor het oor!
Een goede beslissing dus om vandaag nog kennis te maken met deze plaat (en band) want het album bezorgt mij van begin tot eind plezier.

Mooi dat je de band ontdekt. Je hebt dan ook wel gelijk hun beste album te pakken. Maar daarmee wil ik niet zeggen dat hun overige albums slecht zijn. Integendeel! Elk album is de moeite waard. De één wat meer dan de ander weliswaar.

Heb deze band sinds Assault and Battery (1981) altijd een warm hart toe gedragen. Later hun debuut aangeschaft. En inderdaad zijn er nog al wat overeenkomsten, zo vind ik Butcher & Fast Eddy wel wat lijken op Chinese Dunkirk. Mensen die het debuut als eerste hebben zullen ongetwijfeld de andere kant op redeneren. Deze plaat met als uitschieters Remedy en Tramp en Nice Boys en voorgenoemde BFE is een pracht plaat! Om de hierboven genoemde reden gaat mijn voorkeur uit naar A&B. Lekkere op AC/DC geschoeide hardrock met geweldig Slide gitaar en iets meer R&R invloeden.

De beste plaat die AC/DC nooit maakte. Dat was mijn conclusie na de eerste draaibeurt van deze elpee, indertijd uit de bieb geleend.
Enthousiast aangeprezen door Hanneke Kappen was in 1980 Nice Boys (Don’t Play Rock ‘n’ Roll) mijn zolderkamer binnengeknald. In april '81 traden ze op in Paradiso, waarvan een enkele song op de radio klonk. En tegenwoordig op internet, hoezee!
Van tijd tot tijd keert de plaat weer terug. Thuis maar vooral in de auto. Want ís me dit effe lekkere voet-op-het-gaspedaalmuziek! De vergelijkingen met AC/DC (Australië, producers Vanda & Young) zijn terecht, maar Rose Tattoo is bepaald geen onnozele kloon van de grote naam. Integendeel. Als je ruim veertig jaar later nog steeds enthousiast van dit debuut wordt, móet het wel kwaliteit zijn.

Wat me toen snel opviel: uiteraard is de stem van kale brulboei Angry Anderson anders dan die van Scott/Johnson bij de grote broer. Maar ook deze man klinkt rauw, perfect passend bij de muziek. Bovendien kan hij, als het moet, lief zingen (Stuck on You, wat ik een scháttig liedje vind in deze zee van testosteron.
En vooral: Peter Wells, zoals hij achterop de hoes staat vermeld, speelt geen snelle gitaarsolo’s maar zweert bij slidegitaar. Dat pakt, ook vandaag, nog altijd verrassend goed uit.
Waar ik ook zo van houd is het spel van slaggitarist Michael Cocks, wiens knisperende, hakkende spel zulke heerlijke riffs oplevert. Klassieke rock ‘n’ roll, jazeker, geënt op de licks van Chuck Berry en voorzien van een extra veel soepballen.
Ook anders: veel teksten bezingen het leven "op de straat", de misdaad en onveiligheid. De stem en verschijning van Angry Anderson maken duidelijk dat hij dit niet uit een boekje had geleerd, nee, dit is een ervaringsdeskundige.

De enige kritiek die ik destijds op deze plaat had, was dat het lange The Butcher and Fast Eddie met zijn langzame blues en spannende verhaal veel te vroeg staat geprogrammeerd: als derde song van de plaat. Die had ik op kant 2 gezet, waar zo’n verhalende song beter tot zijn recht komt. Zo zette ik ‘m toen dus op mijn cassettebandje.
Mijn favoriete songs zijn de snelle van deze plaat: Nice Boys, Remedy (met een doktersvoorschrift voor alle zieken), TV, Tramp en afsluiter Astra Wally als summum van vuige rock ‘n’ roll.
Later las ik in Aardschok dat punk- en hardcorespecialist Onno Cro-Mag ook al zo’n fan van de band was en dat snapte ik wel. Die energie heeft het zeker.

Dadelijk stap ik in de auto naar een platenzaak in Aarle-Rixtel waar ze tevens bier verkopen. U raadt wel wat ik weer eens ga draaien, jammer voor de vriend die meegaat en vooral van Sonic Youth e.d. is!

Hahaha mooi verhaal wederom. En ook weer zó herkenbaar! Dit is inderdaad de beste plaat die AC/DC nooit maakte. Hoe goed ik de grote broer ook vind (met Bon althans), het niveau van dit debuut van de getatoeëerde rozen halen ze nergens wat mij betreft. Wel losse nummers maar een heel album lang? Nee dat redden ze niet.