menu

Anthony Braxton - For Alto (1971)

mijn stem
3,97 (18)
18 stemmen

Verenigde Staten
Jazz / Avant-Garde
Label: Delmark

  1. Dedicated to Multi-instrumentalist Jack Gell (8a) (0:43)
  2. To Composer John Cage (8f) (9:31)
  3. To Artist Murray de Pillars (8h) (4:18)
  4. To Pianist Cecil Taylor (8a-b) (5:19)
  5. Dedicated to Ann and Peter Allen (8d) (12:54)
  6. Dedicated to Susan Axelrod (8c) (10:24)
  7. To My Friend Kenny McKenny (8g) (10:06)
  8. Dedicated to Multi-instrumentalist Leroy Jenkins (8b) (19:47)
totale tijdsduur: 1:13:02
zoeken in:
avatar van Paalhaas
4,0
Braxtons stijl is er één die kil, berekenend en verstandelijk is. Hij was altijd meer een avantgardist dan een jazzmuzikant. Wat fascinerend is, is dat hij voornoemde eigenschappen, die in feite lijnrecht tegenover emotie staan, combineerde met een ongelofelijke intensiteit. Deze tegenstrijdige aspecten maken zijn muziek behoorlijk ondoorgrondelijk. Niet verwonderlijk dus dat appreciatie van Braxtons muziek niet voor heel veel mensen is weggelegd. Ik kan zelf trouwens ook niet zeggen dat ik er helemaal wild van ben, zeker in porties van 80 minuten. Maar dit is zonder meer een uniek en belangrijk document uit de avantgarde-jazz.

avatar van korenbloem
4,5
Afgelopen weekend 2 lange autoritten gehad. Tijdens deze reis wilde ik 2 albums weer eens wat extra aandacht geven. Maar twee albums werd een aantal keren achter elkaar.
For Alto is Anthony Braxton's zijn 2e album. Braxton was één van de eerste leden van het Association for Advanced Creative Musians.

Het "getoeter" op deze plaat ligt een aantal voorname jazz liefhebbers niet en dit vrije getoeter was er vroeg of laat uiteindelijk ook wel gekomen. Peter Brötzman, Joe McPhee, Evan Parker allen blaasden op hun instrumenten waardoor het perspectief van muziek een nieuwe beleving kreeg. Dus waarom Anthony Braxton's - For Alto zul je misschien afvragen.
Alleen op For Alto, was Anthony Braxton de eerste die het deed. Hij veranderde het muzikale landschap voorgoed, voor de AACM als voor de al gehele jazz.

De afstandelijkheid van de gespeelde composities op deze plaat die sommigen beschrijven ervaar ik niet, ik zal proberen te beschrijven waarom niet. Jazz is een definitie wat ik vrij moeilijk te bepalen vind. Wat is jazz? Muziek wat zich heeft laten ontstaan op basis van vrijheid en creativiteit kunnen daar grenzen aan gesteld worden? Zo kan ik de vraag stellen is Moha! nu wel of geen jazz? George Lewis geeft hiervoor een mooie aanvulling: It is becoming increasingly difficult to decide where jazz starts or where it stops.
Jazz is een muziekvorm wat verschillende klassen omvangt. Braxton begrijpt dit kaderprobleem van jazz heel goed. Maar juist op For Alto breekt hij met deze grenzen van de jazz. In de begin tijden van AACM hielden veel leden zich bezig met de superioriteit van "zwart nationalisme". De muziek van AACM kon in het begin gezien worden als een "zwarte getto". De muziek was hoofdzakelijk gericht op de eigen zwarte bevolking. Ook werden alleen invloeden vanuit zwarte muziek als relevant beschouwd. Braxton breekt met deze gewoonte zoals ik al schreef. Geheel begrijpelijk begint For Alto dan ook met een eerbetoon aan een musicus uit de klassieke orde (To Composer John Cage). O.a. door de ode aan John Cale trok Braxton de jazz van AACM direct in een breder gebied. Het vormt een band met de klassieke avant-garde.

Voor mij ligt Braxton kracht in zijn intensieve manier van spelen. Hij moet zich zeer bewust zijn geweest van het effect van slechts een geluid. Braxton laat de luisteraar zeer bewust worden van het effect van slechts een toon van de altsax. Elk nummer is een verwijzing naar een componist die Braxton beïnvloede. Hierdoor ontstaan er 8 zeer verschillende composities en zijn de invloeden duidelijk terug te horen in de composities die gespeeld worden. Persoonlijk raak ik steeds weer ontroerd door het intensieve en krachtige spel. De constante variaties en veranderlijke thema komen prachtig tot uiting Elk nummer ervaar ik als een achtbaan van tonen en emotie. For Alto is en blijft een sterk maar te gelijk een zeer teder album, wat ik diep koester.

avatar van Paalhaas
4,0
Hé Cruyff, het is niet 'muziek wat', maar 'muziek die'. En da's niet het enige mogelijke voorbeeld hier.

avatar van korenbloem
4,5
Als ik net zo beroemd en rijk wordt als Cruyff door mijn uitspraken en stellingen, ach dan heb ik nog een mooie toekomst voor mij !

pretfrit
Nou...ik zal het ook nog eens proberen met d'n Antoon.

pretfrit
De Lancering van Braxton's carriere. Er zouden nog vele albums volgen...

Jazeker bijzonder... Braxton weet een origineel geluid neer te zetten en niet alleen omdat dit een van de eerste (mischien wel eerste, weet ik ff niet) solo saxophone albums is maar zeker ook door het spel. zal een behoorlijke schok hebben veroorzaakt indertijd.

maar goed..wat doet he tmet mij anno 2009? Ik vind Braxton te bedachtzaam spelen en daarmee ontstaat er naar mijn idee/gevoel afstand. m.a.w. het raakt me gewoon niet.

Bewondering dus wel en kan niet anders als dit goed vinden...maar zet dit niet voor mijn plezier op.

Gast
geplaatst: vandaag om 23:16 uur

geplaatst: vandaag om 23:16 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.