menu

Vio-Lence - Eternal Nightmare (1988)

mijn stem
4,02 (41)
41 stemmen

Verenigde Staten
Metal
Label: Mechanic

  1. Eternal Nightmare (6:12)
  2. Serial Killer (2:59)
  3. Phobophobia (6:32)
  4. Calling in the Coroner (3:55)
  5. T.D.S. [Take It as You Will] (5:04)
  6. Bodies on Bodies (5:47)
  7. Kill on Command (4:58)
  8. Liquid Courage [Live] * (6:26)
  9. Ageless Eyes [Live] * (4:23)
  10. Calling in the Coroner [Live] *
  11. World in a World [Live] * (4:54)
  12. Officer Nice [Live] * (5:21)
  13. Subterfuge [Live] * (4:45)
  14. Kill on Command [Live] * (5:23)
  15. Phobophobia [Live] * (6:38)
  16. Bodies on Bodies [Live] * (7:39)
  17. I Profit [Live] * (7:30)
  18. T.D.S. [Take It as You Will) (Live] * (5:28)
  19. Paraplegic[Live] * (5:08)
toon 12 bonustracks
totale tijdsduur: 35:27 (1:39:02)
zoeken in:
Berzerker
Ik denk dat dit een gevalletje "Love it or hate it" is, en dat ligt vooral aan de vocalen, ik kan me namelijk voorstellen dat deze een beetje irritant kunnen zijn doordat ze de hele tijd vrij hoog zijn.

Ik hou ervan, ik vind het muziekaal gezien ook een heerlijk Thrash-werkje, en de stem, tja, die vind ik er gewoon bij passen, ik kan me 'm me eigenlijk niet voorstellen met een andere stem.

Wel leuke plaat dus, ik vind het allemaal perfect bij elkaar passen en gewoon leuk om naar te luisteren. 4,5*

avatar van tomthumb
Wellicht had Rob Flynn een paar nummertjes kunnen meeblèren!

avatar van Dexter
4,0
Lekkere thrash, van dezelfde lichting als Death Angel, Forbidden, Heathen. Leuk hoe die bands zich vervolgens hebben ontwikkeld: Death Angel kwam pas laat op gang met twee onvolwassen plaatjes, een degelijke plaat in de jaren '90 en sinds de reunie twee topplaatjes, Forbidden is tot hun split heel constant gebleven en heeft vier goede albums afgeleverd waaronder twee pareltjes en heeft ook nog een stijlwisseling ondergaan. Heathen en Vio-Lence begonnen met beide met leuke debuutalbums, maar het vuurtje was weer snel gedoofd. Oppressing the Massess van deze band is nog wel aardig, maar ook niet meer dan dat.
Dit album zal iedere speedmetal fan wel kunnen waarderen. Lekker rechttoe-rechtaan, maar zeker na een aantal luisterbeurten ging ik het steeds meer waarderen. Serial Killer, Bodies on Bodies en Kill on Command zijn geweldig

avatar van Axl_Rose
5,0
Heerlijk debuutalbum, je moet wel van de vocals houden, maar dat is wel meer het geval bij thrash (Megadeth's Mustaine bv.)

Maar wel ongelooflijke riffs: Serial Killer, Calling in the coroner, Phobophobia,...

Van de betere thrash albums, dus scoren deze handel

avatar van knoltor
Pff... die zanger! Die kerel kan eigenijk helemaal niet zingen! Ik vind het muzikaal zeker in orde, maar de zang gaat me wel enorm op de zenuwen werken. En ik vind de productie ook maar ruk eigenlijk. Ik kan de gitaren vaak nauwelijks horen! Maar ik ben dan ook geen groot fan van de 'jaren tachtig sound'.

Maar in een nostalgische bui is dit wel een puike plaat. Wel energiek, dat moet ik ze nageven.

5,0
Sean Killian is een koning. Ik moest ook wennen aan de vocals, maar nu zou ik echt niet meer anders willen.

Jammer dat ik vio nooit live heb kunnen zien En ook jammer dat er hier niet meer liefde voor dit album is. Dit is echt een klassieker uit de bay area.

Het is mijn favo thrash album.

avatar van Edwynn
4,5
Mijn eerste confrontatie met de band Vio-Lence stamt ergens uit de tijd dat MTV in de vorm van Headbanger’s Ball nog eens iets afleverde dat een mens wil kijken. Het was een track van Oppressing The Masses. Wel aardig. Net als het album. Het deed me niet zo heel veel. De opvolger Nothing To Gain deed me zo mogelijk nog minder. Semi-modern midtempo geneuzel. Dat is wat veel bands in de jaren 90 tof vonden om te doen. Waarschijnlijk omdat anderen dat ook deden. Dat ze daarmee in de kern veelal dood- en doodsaaie muziek produceerden was een opvatting waarin ik blijkbaar niet heel erg in gesteund werd.

Hoe anders was de ervaring toen ik ergens in die tijd Eternal Nightmare onder mijn neus geschoven kreeg? Ineens voelde ik de bedoelingen van Vio-Lence wel. Deze band onderscheidde zich van andere populaire thrashacts. Ondanks de pure thrash, had ze een hardcore-attitude. Verhalen van de straat vertaald in het gewelddadig aanslaan van snaren teneinde de zuigende vocalen van Sean Killian te begeleiden. Geen verhalen van de kindvriendelijke straten waar ik zelf woon. Nee, Vio-Lence komt uit Oakland En daar gaan dingen anders dan in andere straten. Of we daar godverdomme kennis van willen nemen! En als je dat niet wil, wordt je er wel toe gedwongen. Want Eternal Nightmare is een dwingend album. Geen noot teveel en nauwelijks melodie. Maar wel een uitstekende uitlaatklep voor opgekropte agressie.

Naast het aparte stemgeluid van Killian gaan de hoofdrollen naar het gitaristenkoppel Phil Demmel en Robb Flynn. Hun vlijmscherpe riffaanvallen vormen de kernen van thrashgranaten als Serial Killer en Calling In The Coroner. Daarmee wordt het wat fletse doch strakke ritmewerk ruimschoots gecompenseerd. Wat indruk maakt is de ongebreidelde energie die het album uitstraalt. Het zit deze gasten hoog en dat is in mijn beleving voelbaar. Eternal Nightmare doet wat mij betreft niet onder voor een Reign In Blood of een Darkness Descends. Helaas was de band niet in staat deze krachtige lijn door te trekken. Robb Flynn en Phil Demmel zijn ondertussen wel weer herenigd binnen Machine Head. Maar de muziek van die band is niet helemaal vergelijkbaar met wat er op Eternal Nightmare gedaan werd.

Kortom, Eternal Nightmare is een puur thrashalbum met de energie en sfeer van een hardcore/crossoveralbum. Voor thrashers zou het bijna verplichte kost moeten zijn. Onderdeel van het canon. Ruw, brutaal en vol met wreed riffwerk.

avatar van wizard
3,0
Dexter schreef:
Lekker rechttoe-rechtaan, maar zeker na een aantal luisterbeurten ging ik het steeds meer waarderen.
Bij mij is het juist andersom: hoe vaker ik dit album luisterde, hoe minder goed het me begon te bevallen. Het album heeft de energie en het tempo van Darkness Descends, maar in tegenstelling tot dat album, komt de muziek op Eternal Nightmare nergens tot leven voor mij. De zang doet me weer denken aan Heathen, maar dan wel een matige kopie daarvan.

Het album blijft monotoon doordenderen, zonder echte hoogte- of dieptepunten. Als er eens ergens een paar gang vocals in een refrein opduiken, veer ik even op. Dan lijkt er eindelijk iets te gaan gebeuren, maar dat gebeurt dan meestal bij nader inzien toch niet.

avatar van ZAP!
Ik krijg hier geen genoeg van. Een aaneenschakeling van meedogenloze klasse riffs. Een maniakale zanger die alle kanten op spuwt. Dit alles grotendeels in hoog tempo, maar er wordt ook regelmatig teruggeschakeld. Een kanttekening die gemaakt moet worden: soms lijkt een en ander een tikkie op elkaar.

Toch laat ik 'm lekker op 5 sterren staan, één brok unieke energie.

avatar van Dale Cooper
4,0
Vind de zanger ook maar ergerlijk.

Er zijn er in het thrash-subgenre die slechter zingen, maar desalniettemin toch niet zo vervelend klinken.

avatar van ZAP!
Als ik een zanger écht ergerlijk vind, haal ik meestal het einde van één nummer niet eens, laat staan dat ik op het einde van zo'n nachtmerrie vier sterren uitdeel...

Gast
geplaatst: vandaag om 17:51 uur

geplaatst: vandaag om 17:51 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.