menu

Gino Vannelli - Storm at Sunup (1975)

mijn stem
3,85 (34)
34 stemmen

Canada
Pop
Label: A&M

  1. Storm at Sunup (6:35)
  2. Love Me Now (3:53)
  3. Mama Coco (3:09)
  4. Father and Son (3:18)
  5. Where Am I Going (7:50)
  6. Keep on Walking (3:52)
  7. Love Is a Night (3:55)
  8. Gettin' High (3:28)
totale tijdsduur: 36:00
zoeken in:
avatar van heicro
3,5
Luister naar "Where am I going", onvervalste jazzrock samen met broer Joe. Geniaal.

Pieter Paal
Mijn cd-speler's repeat-toets blijft ook steeds op 'Mama Coco' staan.

5,0
Helaas is Gino nu pure jazz aan t makenen kan ik hem niet meer plaatsen.
Zijn eerste platen (cd's) zijn nog steeds het beste!!

beaster1256
vooral where ai i going is zeer sterk , mama coco vind ik maar een dom nummer ,

5,0
Neal Peart schreef:
Helaas is Gino nu pure jazz aan t makenen kan ik hem niet meer plaatsen.
Zijn eerste platen (cd's) zijn nog steeds het beste!!

avatar van zoppo
3,0
Zo'n prachtige hoes durft niemand meer te maken.

avatar van gaucho
3,5
Uit de tijd dat borsthaar nog 'in' was. En dat is al heel lang geleden, geloof ik Zie ook: Tom Jones...

Afgezien daarvan gaat er achter die behaarde en ontblote borstkas een warm kloppend hart schuil. Muzikaal gezien in elk geval. Want dit is een fijnproeversplaatje: een mix van swingende pop en jazzy randjes. De band van Gino was in die jaren heerlijk op dreef, en dat merk je hier ook. De openingsnummers van beide (korte) plaatkanten zijn wel het sterkst.

Kwalitatief een fractie minder dan voorganger Powerful people, die met de titeltrack en het hitje People gotta move nog net wat hogere uitschieters had, maar veel scheelt het niet. En het beste moest nog komen (lees: Gist of the gemini en Brother to brother).

En de enige keer dat ik Gino Vannelli op 'pure jazz' heb kunnen betrappen, was op de overigens prachtige plaat Yonder tree uit de jaren negentig. Hij treedt nog steeds op, woont zelfs in Nederland, meen ik. Maar die combinatie van pop en jazz vent-ie nog steeds uit, dacht ik. Al is het accent, na een pure popperiode in de jaren tachtig, naderhand wel verschoven naar de jazz-hoek.

EDIT: gezien de commentaren bij dat album, vermoed ik dat A good thing (2009) ook redelijk pure vocale jazz bevat. Maar die heb ik helaas nog nooit gehoord...

5,0
Dit was mijn eerste kennismaking met Gino en voor mij zijn beste album. Al verschillen ze zeker in het begin niet veel van elkaar. Broertje Joe is zo'n 20 jaar vaste bandlid geweest. Broer Ross staat van de
dag achter de knoppen ( zoals ook vorige maand in de Boerderij). Hij is bezig met een nieuw album...

avatar van John Martyn
4,0
Gino heeft wel eens in een interview gezegd dat Storm at Sunup zijn favoriete nummer was. Helemaal met hem eens. Het geniale is dat het langzame thema steeds doorgaat, en het arrangement er omheen steeds verandert.
Minstens zo goed is where am i going, ook jazz-achtig en de moeite van het uitluisteren waard. De rest van de nummers doen het album wat inzakken maar het blijft een genot al met al.

Gast
geplaatst: vandaag om 03:34 uur

geplaatst: vandaag om 03:34 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.