Dit album ooit gekocht in het pré-internet tijdperk, zodat je echt niet precies wist wat je kocht. Een wat vreemd , obscuur album blijkt achteraf. Op de hoes staat dat de meeste van deze songs uit 1988 komen van haar laatste studio opnames. Dus vond ik het al vreemd dat dit album hier bij de live opnames staat.
Er klopt dus iets niet helemaal.
Ergens vond ik de volgende quote "Kennelijk was dit album een poging om nog een laatste release uit het toen pas vertrokken Underground Goddess te persen. Alle donkere melodieuze stukken zijn haar veronderstelde laatste opnames. De rest komt uit begin jaren 80 en klinkt zo." Van een andere site begreep ik dat de meeste nummers live opnames zijn , misschien wel van één van de laatste opnames met wat onbekend werk. En men heeft vakkundig het applaus etc er uit geknipt.
In ieder geval was het de bedoeling om nog te profiteren van Nico, ook na haar dood, dat is wel duidelijk.
De eerste drie nummers klinken somber en zeker niet jaren 80, dat komt pas bij 'Vegas'. "I'm waiting for the man'wordt gezegd dat deze opname uit begin jaren 80 komt net zoals 'Vegas' en 'the Line' dat nog specifiek Europese singles geweest moeten zijn.
Al met al heel veel onduidelijkheid over deze redelijk obscure uitgave en iemand geeft ook aan dat de meeste nummers ook te vinden zijn op andere live platen. Deze recensent geeft ook aan dat hierdoor de plaat toch wel wat beperkingen heeft en zeker rommelig, maar mocht je deze ergens tegen komen, direct kopen !
Het is inderdaad een rommelige plaat, zeker als je het bovenstaande allemaal weet, maar het laat wel horen wat Nico zo speciaal maakte. De waarschijnlijk live opnames met daarbij het typische traporgeltje laten wel iets zien van de kwaliteit van Nico, zowel de muze van Lou Reed als John Cale. Nico werd maar 50 jaar oud en intussen denk ik aardig in de vergetelheid geraakt. Maar gezien dit album is het raadzaam om nog maar eens op zoek te gaan naar muziek van deze uiterst intrigerende muzikante/arieste.