Broken Bells - After the Disco (2014)

Met Holding on for Life is zo ongeveer het eerste interessante nummer van 2014, en natuurlijk het bijbehorende album, een feit. Ik lees elders op 't web dat het nummer bij sommigen kennelijk een bepaald Bee Gees-gevoel oproept, en hoewel dat misschien niet voor iedereen een positieve referentie is, moet ik zeggen dat ik het een heerlijk nummer vind. Hopelijk trekken ze deze stijl door op de rest van het album.

Helemaal niet meegekregen, dit nieuwe project. Genieten. En wat een lekkere eerste single! Kan altijd erg genieten van de stem van James Mercer en Danger Mouse is gewoon een baas.

Ik hoorde hem al een paar keer op pinquin radio voorbij komen maar leuk nummer dat Holding on for Life. Maakt me benieuwd naar meer.

Holding on for Life zou zo in de soundtrack van Saturday Night Fever kunnen.

Holding On For Life is een geweldige track, de titeltrack vind ik daarentegen een draak van jewelste. We wachten af...

Hier heb ik zin in! Het vorige album was een parel, topproject dit
De eerste single is alvast smakelijk, met Bee Gees stemmetjes idd

The changing light gehoord, erg mooi liedje

Hier kijk ik toch erg naar uit. Grote fan van Danger Mouse en vond de vorige plaat ook zeer genietbaar. Holding on for life is al veel belovend

Holding on for Life klinkt erg lekker. Begint vertrouwd met de stem van James Mercer - maar dan is er ineens die Bee Gees sound! Net ook het titelnummer gestreamd. Sluit naadloos aan op Holding on for Life. Erg benieuwd naar het hele album - en naar het concert in de Melkweg.

Het album staat op de luisterpaal.
Op het eerste gehoor klinkt het meer als een samenwerking en daardoor meer als één geheel dan het vorige album. Voor de rest blijven er wel minder nummers echt hangen. Maar de nummers die blijven hangen zijn wel verdomd lekker. Met Holding on For Live nu als hoogtepunt. Hij heeft nog een paar luisterbeurten nodig.

Net voor de eerste keer gehoord en ik vond het eigenlijk verrassend goed. Na de titeltrack had ik mijn verwachtingen een stuk lager gesteld, maar dat is wat mij betreft echt de zwakke broeder van de plaat. Zo te horen bevat deze plaat ontzettend veel variatie en is het kleurrijk neergezet, iets wat uitnodigt tot meerdere luisterbeurten.

Mag ik jou eeuwig bedanken, dankzij jou weet ik dat Broken Bells naar de Melkweg komt en heb dan ook gelijk een kaartje gekocht. Kijk er nu al ontzettend naar uit!

Graag gedaan! En tot 1 april!

Gewoon lekker, gewoon 4*. Zal ook niet minder worden. Mercer is mijn held
Kaarten zijn binnen.

Duidelijk een betere plaat dan het debuut. En inderdaad Mctijn. Mercer kan bij mij ook weinig slechts doen
En wat een lekkere mix van mister mouse. Ben benieuwd wat hij met het aankomende u2 album gaat doen.

Dit is gewoonweg de perfecte pop-plaat van de 21e eeuw. Er valt niks slechts over te melden. Zet deze plaat gewoon op. En nog een keer. En nog een paar keer. Helemaal niks mis mee. Toch kan ik het niet meer geven dan een 3.5 Lekker plaatje hoor.

En mctijn, naar Melkweg?? oeh, ik wil zeker ook gaan!

Warm bad! Wederom chapeau. Ook naar de Melkweg.

Heerlijke plaat:

Kunnen supergroepen uit slechts twee superhelden bestaan, en ook nog eens succesvol zijn? Jazeker. Dat bewezen James Mercer (The Shins) en James Burton (Danger Mouse) in 2010 al met hun heerlijke veelzijdige debuutplaat. Destijds leerde ik die plaat zelfs kennen door een clip op MTV, van het mysterieuze The High Road. Kan het nog gekker worden dan dat een heerlijke pop-plaat, met een toch wel lekker alternatief randje, daar gedraaid wordt? Ja dat kan. Niet altijd komen dit soort samenwerkingen namelijk met een vervolgplaat. Van supergroepen als Monsters of Folk, Them Crooked Vultures, The Good, The Bad and the Queen zijn er nooit tweede albums uitgekomen, en hoeven we die waarschijnlijk ook niet meer te verwachten. Toch is het ook niet heel vreemd. Danger Mouse is de perfecte producer die al aan heel veel platen mee heeft meegeholpen en overal zeer sterk zijn stempel op drukt, en bovendien: is dit eigenlijk wel een supergroep? Vorig jaar was er ook al de samenwerking met Portugal.the Man, welke ineens die heerlijke typische Danger Mouse richting werd opgeslingerd, met leuke elektronische bliepjes en nog pakkendere gitaar-rifjes.

Die plaat is dan ook het eerste waar dit vervolgalbum aan doet denken. After The Disco is weer typisch Broken Bells, en toch ook weer karakteristiek no-nonsens James Mercer. Maar het hele album straalt een soort geweldige speelvreugde uit, elk nummer is een kleine pop-klassieker op zich, en de positieve vrolijke vibe die op Evil Friends van Portugal.the Man was te voelen, is hier ook precies zo sterk aanwezig. En misschien nog wel meer dan op die debuutplaat Broken Bells zelf. Waar die plaat echt een verlengde van The Shins was, is dit echt een geluid op zich en spat de kwaliteit er van af. Elk nummer is even goed, even catchy en even sterk. Het nadeel daarvan is dat het album eigenlijk nauwelijks uitschieters kent en vooral heel erg lekker weg luistert. Bovendien worden er wel een boel bekende ritmes gerecycled en komt elk nummer over alsof dit album al jarenlang een klassieker is. Bijvoorbeeld op de opening van No Matter What You're Told, of op titelnummer After The Disco (wie vertelt me waar het me aan doet denken???).

Niks negatiefs hoor. Dit is gewoonweg de perfecte pop-plaat van de 21e eeuw. Er valt niks slechts over te melden. Zet deze plaat gewoon op. En nog een keer. En nog een paar keer. Helemaal niks mis mee.

En. 1 April staan ze in de Melkweg. Gaat dat zien!
Pat-sounds: Album Broken Bells - After The Disco (2014) - pat-sounds.blogspot.nl

Na 2 keer op de iPod en nu 1 keer over de boxen, kan ik me niet voorstellen snel behoefte te hebben om nogmaals te luisteren. Ik heb het nu wel gehoord. Net iets te blij, zoetsappig en weinig onderscheidend voor mijn smaak. Zo'n band die je op een gratis festival wel even meepakt, maar waar ik zeker geen album van wil of concert van zou bezoeken. Wel een ruim voldoende. 3*

Dit album is echt minder dan de voorganger (zo'n diamant is ook moeilijk te verslaan, maar toch: het is een superduo).
Op dat album had elk nummer zijn eigen karakter, daarin konden ze ook nog zorgvuldig ontpoppen tot iets moois met een andere wending. Dat is hier niet meer zo.
Het is allemaal wat eentoniger en te voorspelbaar. Daardoor allemaal wat minder onderhoudend en zal het vast ook minder lang houdbaar zijn.
Maar wel een érg fijn album om naar te luisteren. Perfect geproduceerd, vaak leuke teksten, het plezier en zelfverzekerdheid spat er gewoon vanaf, dat is het wat het aanstekelijk maakt. Zo nu en dan zijn er zeer catchy momenten.
Maar na de eerste 4 heb je het beste alweer gehad. De rest is dan wel aardig, alleen het zijn dan vaak vooral de refreinen die niet verzadigend genoeg zijn. Een anticlimax is overdreven, maar die van Control, No Matter What You're Told en The Remains of Rock & Roll zijn gewoon ronduit irritant..

Ruim voldoende voor een 3,5

zet vervolgens maar weer even The High Road op..

Er is weinig op aan te merken zoals Norrage al eerder zei, maar het zijn allemaal typische 3,5* ster-nummers: het klinkt lekker, maar het mist dat extra's om het naar een hoger niveau te schoppen. Iets meer durf had gemogen.

Het eerste album blijft onovertroffen, maar vooral Leave it Alone heeft net dat tikje dat Broken Bells zo goed maakt.

Ik vond er in eerste instantie niet veel aan, maar dit is er wel een die groeit. Met de koptelefoon een stuk beter dan uit de speakers.

Lees mijn recensie op:
De krenten uit de pop: Broken Bells - After The Disco - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Erwin

ik heb de hele cd geluisterd vind het een leuke cd daarom ****

Dit is zo'n plaat waarvan al het kruit verschoten wordt op kant A. Perfect world, After The disco, Holding on for life en The changing lights zijn de hoogtepunten en het is tevergeefs zoeken op kant B waar dit niveau nog gehaald wordt. Jammer, eentje om de highlights op de iPod te zetten...

Holding on for Life is een mooie soundtrack om de ontluikende lente te begeleiden. Beide heren kunnen het wel: makkelijk verteerbare en in het hoofd kruipende nummers maken, maar laat ons eerlijk zijn, ook niet meer dan dat.

Gedoemd tot leuk gevonden te worden op de radio, maar drie maanden nadien alweer vergeten, zonder dat iemand ooit geweten heeft van wie was.

Wat is Perfect world toch een geweldig nummer.

Ik vind dat beide heren hier de lat toch wel iets hoger hadden mogen leggen, het album vertikt het bij mij om echt binnen te komen maar blijft eerder wat aan de oppervlakte. Het is muziek die zich goed nestelt op de radio maar helaas niet op de mijne (waar ik de muziek zelf mag kiezen).

DUH!! Ben niet bekend met Broken Bells en dacht bij het beluisteren ervan wat heeft die stem toch veel weg van de zanger van The Shins. Yep, James Mercer die dus naast de Shins ook bij Broken Bells zijn vocale kunstje doet. Het klinkt wel aangenaam, maar blijft voor mij wat aan de oppervlakte. Leuk voor tijdens een autoritje.

Na acht jaar een opvolger:

Broken Bells announce first new album in eight years, "Into The Blue"