Pat Travers. Een unieke gitarist en dat bewijst hij op dit album. Dat ik er nu pas iets over schrijf komt eenvoudig doordat ik album nu pas in mijn bezit heb. In Aachen gevonden in een klassieke cd/dvd shop, jawohl.
Op dit album staat maar één eigen nummer
Calling Card Blues; de anderen zijn covers van onder meer van
Willie Dixon - track 3, 6, 7 - en
Billy Gibbons Just Got Paid .
Bluesliefhebbers zullen de meeste songs herkennen als "standards".
Het markeert de overstap van Pat Travers van hardrock naar the blues. Zijn populariteit was ingestort door allerlei oorzaken, maar de deal met Mike Varney van Blues Bureau International Records geeft hem de kans om die overstap te bezegelen met dit album.
Wat mij betreft is het meteen raak, waar andere rockgitaristen, die blues gaan spelen, graag dicht bij het origineel blijven, ongeveer zoals Eric Clapton of Peter Green het deed, gaat Travers uit zijn dak met een sterk rockende ritmesectie, die zo uit een hardrockband zou kunnen zijn geplukt.
Zijn gitaarspel swingt en rockt, prachtige gierende uithalen en solo's, stomende inventieve riffs, en zijn gitaar kan door de effecten allerlei ruige en subtiele klankkleuren aannemen. Dit album vind ik beter dan
Blues Magnet. Dat gaf ik destijds 4.5 sterren. Hier speelt hij bijna perfect. Luister maar eens hoe hij in
Calling Card Blues via een mooi brugje van het dominant- naar het subdominant akkoord gaat. Dat zijn geen standaard blues overgangen.
Hij zingt met een mooie soepele gebarsten stem.
Statesboro Blues van
Willie McTell kennen we in de glorieuze uitvoering van The Allman Brothers op de 2-CD
The Fillmore Concerts. De uitvoering van Pat Travers mag er ook zijn; samen met Michael Lee Ferkins speelt hij een fraaie dubbele gitaarintro. Maar het klinkt totaal anders.
In
Mystery Train is het zaaks de zitting van je stoel goed vast te houden, want het gaat ontzettend hard. Mooi opgevolgd door
Just Got Paid. Zit lekker dicht tegen de uitvoering van ZZ-Top aan. Het gitaarspel van Travers en Ferkins is wat inventiever.
Dit album geef ik 4.5 sterren. Dit is bluesrock en het klinkt allemaal retestrak.
Wie zitter er in deze Pat Travers band.
Pat Travers - vocals, lead, rhytm en slide guitar
Brad Russell - bass guitar
Joe Nevolo - drums
Op diverse tracks:
Michael Lee Firkins - vocals, guitar
Little John Chrisley - harmonica