Het eerste 2014 album dat ik beluisterd heb is afkomstig van I Break Horses (ja het moet nog officieel uitkomen eind januari).
Hearts ken ik niet dus het is mijn kennismaking met dit gezelschap dat een aangename mengelmoes van indie, shoegaze, pop en electronic laat horen op Chiaroscuro.
Mysterieus maar niet betoverend, ambitieus maar niet grensoverschrijdend (iets wat me aan een band als The Knife soms wat tegenstaat), dansbaar maar zeker ook genietbaar.
Het doet me allemaal een beetje denken aan Gusgus waar ik dat gevoel ook regelmatig bij heb.
Want ja als ik namen moeten noemen dan komen Gusgus en The Knife toch wel naar boven bij mij met hier en daar een snufje Ladytron wellicht.
Het organische van Gusgus met het ietwat kille, berekende van The Knife.
New wave en shoegaze vinden elkaar hier op uiterst gemoedelijke wijze en het pakt goed uit.
Het zou kunnen dat het gewoon te maken heeft met noordelijker sferen en dat ik geen goede vergelijkingen maak. Die vergelijkingen zijn waarschijnlijk ook niet nodig.
Chiaroscuro is een opvallend album waar je van houdt of dat volledig langs je heen gaat.
Ik had een slechter album kunnen treffen om muziekjaar 2014 alvast mee te openen (een jaren '80 sausje doet het immers altijd goed bij mij) maar het heeft me ook niet omver doen blazen, daarvoor vind ik het tegen het einde toe een beetje 'gewoontjes' en soms zelfs wat slepend worden