Mars, de mannelijke variant van Venus. Maar oef, dat begin.. foute jaren 80 drums, synthesizer, blegh. Maar dan komt die stem van mister Rebel, die het nummer nog weet te redden als een soort superman die het meisje op het laatste moment weet te redden. Verder blijft het een ultiem fout jaren 80 gevoel houden. Kwestie van smaak? Zal vast allemaal wel, maar ik vind het niet te harden. Het blijft eigenlijk allemaal een beetje glad en geproduceerd klinken. Waar het begin op de vrouwelijke EP (Venus) nogal mannelijk was, is het hier nogal.. nou ja, vrouwelijk eigenlijk. En dat blijft zo tot Tonight, waar de gitaren weer tevoorschijn komen. Ook is zijn stem hier minder glad en geproduceerd. Meer de rand op zoeken. Dit is meer mijn ding. En wederom zo'n super catchy stukje... It's no fun when the girls are dancing... Wat is dat heerlijk zeg! Daarna komt Sleep Overs wat wederom heerlijke catchy stukjes heeft. Afsluiter Sugar is dan weer een stukje rustiger en meer soul-vol.
Het talent spat er aan alle kanten vanaf, helemaal als je bedenkt dat alles door dezelfde persoon is opgenomen. De 'soul-kant' is niet helemaal mijn kopje thee, maar dat is natuurlijk een smaak kwestie. Het laat in ieder geval wel 1 ding zien: dit is zeker geen 1-trick pony en hier gaan we nog heel veel van horen.
In gewijzigde vorm overgenomen van mijn blog:
Pat-sounds