menu

Bill Nelson - The Love That Whirls (Diary of a Thinking Heart) (1982)

mijn stem
3,68 (14)
14 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Electronic
Label: Phonogram

  1. Empire of the Senses (4:49)
  2. Hope for the Heartbeat (3:53)
  3. Waiting of Voices (1:37)
  4. A Private View (5:28)
  5. Eros Arriving (3:34)
  6. The Bride of Christ in Autumn (2:24)
  7. Flesh (3:29)
  8. He and Sleep Were Brothers (4:41)
  9. When Your Dream of Perfect Beauty Comes True (3:36)
  10. Flaming Desire (4:53)
  11. Portrait of Jan with Flowers (2:12)
  12. The Crystal Escalator in the Palace of God Department Store (3:20)
  13. Echo in Her Eyes (The Lamps of Oblivion) (2:01)
  14. The October Man (6:42)
  15. Haunting in My Head * (4:27)
  16. Hope for the Heartbeat [Remix] * (3:34)
  17. The Passion * (3:09)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 52:39 (1:03:49)
zoeken in:
avatar van herman
Hoofdlettersbericht weggehaald.

cambal
Dit album verdient het om meer aandacht te krijgen is echt ware kunst onbekend maakt onbemind tekst en muziek hoogste niveau pastoraal

Een meesterwerk! Eén der top-albums uit de jaren '80, met "a private view" en "october man" als absolute uitschieters. Vreemd dat hier over dit album niet meer recensies werden geschreven..
Voor de happy few!
Piet

3,5
Dit album in de jaren 80 gekocht. Iedere woensdagmiddag ging ik naar Sinking Ship's Record Shop en daar met een kop koffie op zoek naar nieuwe muziek. De platenboer nam regelmatig iets speciaals voor mij mee en aangezien ik het idee had dat ik zijn beste klant was kocht ik iedere woensdagmiddag minimaal een lp. Zeker in de jaren 80 ging het alle kanten op, van de doem van Joy Division naar de synths van Depeche Mode en alles wat daar tussen zat. Eerlijk gezegd heb ik deze plaat al heel lang niet meer opgehad, maar toevallig op Bill Nelson komend op de site hem maar weer eens van zolder gehaald. Ik bezit trouwens de 2 vinyl editie uit 1982, naast deze plaat was ook nog een soundtrack meegeleverd La Belle et la Bete, een soundtrack bij de oude film van Jean Cocteau. Daarvan kan ik me helemaal niets meer herinneren. Veder zat er ook nog een stencil bij van een fan club en hoe ik allerlei zaken kon bestellen in Surrey.
Ik heb verder nooit meer iets geluisterd van Bill Nelson , terwijl hij een gigantische discografie heeft.
Nu na zoveel jaar het album beluisterend vind ik het moeilijk om het te beoordelen. Dat ik het zoveel jaar niet heb beluisterd, zegt wel iets, want ander werk uit die tijd draai ik nog regelmatig. Toch is het zeker niet verkeerd. Het zit allemaal goed in elkaar, redelijk verrassend, zeker voor de jaren 80 erg vooruitstrevend. Voor mij is het geen meesterwerk, maar wel een zeer acceptabel album. En leuk om weer een keer te hebben beluisterd.
Ik geef het een 3,5.

avatar van Premonition
4,0
In 1982 had ik nog nooit van Bill Nelson gehoord, maar door een interview met The Flock of Seagulls leerde ik hem kennen. Nelson had hun debuutsingle (It’s Not Me) Talking geproduceerd.
Hij bracht begin jaren tachtig drie fijne avant garde/new wave albums uit, die behoorlijk eigenzinnig klinken.
Dit album vind ik zijn fijnste. Het sluit wat mij betreft aan bij waar Simple Minds toen mee bezig waren, een inventieve combi van postpunk, krautrock en elektronica.

avatar van Chameleon Day
Ben geïnteresseerd. Gaat op de draailijst. Ook op Spotify beschikbaar? Ik zie hier geen S-knop bij het album staan (en ben nu te lui om zelf te zoeken).

BTW: wat een enorme hoeveelheid albums heeft deze man uitgebracht

avatar van Premonition
4,0
Ja, op Spotify beschikbaar

Kalamitsi
Naast Quit Dreaming (and Get on the Beam) (1981) stond ook dit album in een obscuur hoekje van mijn kast. Vandaag weer eens beluisterd. Met aandacht en plezier. De electronica krijgt op deze plaat meer de ruimte, de rock wat minder. Die ontwikkeling zet Nelson door in zijn zeer omvangrijk oeuvre. Onderschatte artiest.

Ik heb vele platen uit jaren 80 in dit segment maar deze klinkt wel erg vlak op de 2lp versie. Had hier meer van verwacht maar misschien ook niet terecht anders had ik het toen wel gekocht, er zijn veel betere voorbeelden van electro synth mixen met wave. Nou ja misschien wordt het nog wat. Het is niet slecht maar vind het te braafjes en plaat klinkt dus matig, geen diepte. Plaat 2 de soundtrack van de Jean Cocteau film moet ik nog luisteren.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:57 uur

geplaatst: vandaag om 11:57 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.