tim_eaf schreef:
Laat dat beeld van Colorado even los en luister de rest van deze plaat die niet in het verlengde ligt van het Songfestival-plaatje.
Ware woorden. Want hou me ten goede: alle flauwe grappen die over Colorado worden gemaakt, zijn terecht. Het is een nogal melig nummer dat de indruk wekt op een achternamiddag in elkaar te zijn gedraaid. De Engelse tekst is inderdaad beter te pruimen dan de Nederlandse tekst (van Gerard Cox), maar ook dan is het resultaat nogal karig.
Het lijkt me achteraf gezien ook de slechtst denkbare promotie voor dit album, want die geflopte single (2 weken top 40, met 37 als hoogste notering, maar nog wel een redelijke hit in Zweden) zet je echt op het verkeerde been. Dit is namelijk een bijzonder aardige pop-rockplaat. Niemand die dat gelooft natuurlijk, dus ik zeg het nog maar een keer: dit is echt een heel behoorlijke pop-rock plaat!
De grap (die niemand begreep destijds) is natuurlijk dat Xandra een band was, en niet slechts een tijdelijke naamsverandering van de frontvrouw. Een beetje zoals Blondie of Sade, al heeft het daar muzikaal verder niks mee te maken.
Onder leiding van Rob & Ferdi Bolland treedt hier een band aan met bekende namen als Okkie Huysdens, Ton op 't Hof, Ferdi Lancee en de vrij onbekende, maar wel geweldige gitarist Mac Sell. Al kunnen zijn bijdragen niet tippen aan de jazzy gitaarsolo van Jan Akkerman in het openingsnummer
Nothing's gonna Change.
De cover van It hurts to be in love had voor mij niet gehoeven, maar voor het overige ontrolt zich een klanktapijt dat in de buurt komt van pakweg Margriet Eshuijs, Earth & Fire ten tijde van hun late jaren zeventig-albums en de platen van Kiki Dee. Niet de slechtste referenties toch? Xandra kan echt wel zingen en blijft aardig overeind, zelfs in de afsluitende stevige rocker Go now (niet de Moody Blues-hit maar een eigen nummer van de Bollandjes). Plaat klinkt bovendien productioneel als een klok.
Kortom, een aangename meevaller uit de eurobak van de kringloop. Ik gooi er een half puntje bovenop vanwege het verrassingseffect. Mijn LP kraakt hier en daar nogal. Ik zou 'm best op CD willen hebben. Maar dat gaat natuurlijk nooit gebeuren...