menu

Quo Vadis - Defiant Imagination (2004)

mijn stem
4,06 (18)
18 stemmen

Canada
Metal
Label: Skyscraper

  1. Silence Calls the Storm (5:03)
  2. In Contempt (3:36)
  3. Break the Cycle (6:05)
  4. Tunnel Effect (Element of the Ensemble IV) (5:39)
  5. To the Bitter End (6:59)
  6. In Articulo Mortis (1:07)
  7. Fate's Descent (4:35)
  8. Dead Man's Diary (5:26)
  9. Ego Intuo et Servo Te (0:51)
totale tijdsduur: 39:21
zoeken in:
avatar van Jochempie
4,5
Briljant album, alle nummer zijn gruwelijk agressief en snel.

4,0
Dat vind ik wat kort door de bocht. Je doet het nu net voorkomen als een standaard trashy death album.
Terwijl dit juist een album is voor fans van Death. Als je Death kent, weet je dus dat het niet alleen hard, snel en agressief is. Er zit hier verdomme veel techniek en progressiviteit in dit album en deze band in het algemeen. Alle Death fans MOETEN dit even beluisteren. Ik kan niet geloven dat iemand dit slecht vind als je van progressieve Death alla Death (wat een woordspeling) houd.

Eye-Licker
Zo heel snel is het ook weer niet.
Verder prima album. Zelfs iets vetter dan Day Into Night.

avatar van lykathea
5,0
Dit was een jaar of drie terug één van mijn meest geliefde albums.

Nu snap ik pas waarom.

Waar ik toen nog totaal niet door had hoé goed er gespeeld werd, maar ik blijkbaar wel een verdomd goed oor had om die hoogstandjes goed te kunnen plaatsen, kan ik nu, met die drie jaar ervaring, wel goed inschatten waar dit album écht staat.

Dat 't album lekker agressief en snel klikt werd hier eerder terecht benoemd, maar 't album is ook nog eens technisch behoorlijk hoogstaand, met fantastische riffs, hier en daar wat heerlijke wankery en een absoluut gestoord goede drummer. - Let bijvoorbeeld eens goed op bij 't nummer Dead Man's Diary. Die dubbelbass rond de vier minuten zijn zo ontzettend snel. En dan ook daar nog eens variatie in aanbrengen. Heerlijk.

De lyrics zijn ook goed. Geen onnozele kwaadheid tegenover een "iemand" (You), maar gewoon verhalend en vaak lekker abstract.

Verder zijn er twee afwijkende nummers, beide te scharen onder de klassieke muziek, alhoewel zeer kort: "In Articulo Mortis" en "Ego Intuo et Servo Te" - Ze zijn even wennen, maar nooit storend.

Rest alleen nog de vocals. Hier en daar zijn er wat variaties (Break the Cycle) maar over het algemeen is 't vrijwel over de gehele plaat 't zelfde. - Is dat storend? Welnee. Stéphane Paré kan lekker ruig grunten, en (voor sommige toch niet onbelangrijk) blijft altijd verstaanbaar.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:59 uur

geplaatst: vandaag om 16:59 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.