Mac DeMarco is een idioot. Daar kunnen we het allemaal wel over eens zijn. Zo stond hij al eens naakt met drumsticks in zijn kont op het podium terwijl hij Beautiful Day van U2 zong (kijk maar), zijn teksten zijn doorgaans droogkomisch, hij staat er vaak dronken en/of ongeïnspireerd bij en zingt hij vaak de vreemdste covers van Limp Bizkit tot Metallica tot, ja, U2. Maar DeMarco heeft een waanzinnige uitstraling, is een enorme charmeur en maakt ontzettend aanstekelijke en zomerse liedjes waar iedereen van kan houden. Een prettige idioot dus.
Zo ook op Salad Days. Net als voorganger 2 kenmerkt het zich vooral door dat heerlijke galmende en warme gitaar-geluid, dat klinkt alsof het onder water is opgenomen. Alle nummers luisteren gewoonweg heerlijk weg, en dit is dat perfecte album voor een zwoele zomeravond waarbij je lekker hartstikke dronken kan zijn. Gelukkig is er hier ook net ietsje meer ruimte voor experiment dan op het vorige album: op Brothers ontaarden de lekkere gitaar-rifjes in een harde kakofonie aan ruis, en op Chamber of Reflection komen er zelfs foute synths om het hoekje kijken. Maar over het gehele album genomen is Salad Days weer een heerlijke trip, en ook de pretentieloze teksten komen weer duidelijk tot uiting (en niet alleen op de titel van het album).
Mac DeMarco breidt zijn oeuvre weer op indrukwekkende wijze uit, en weet gelukkig nog wel op te vallen tussen de vele psychedelische 60s gitaar-rock acts die de wereld proberen te veroveren. Dat doet hij vooral doordat het hem allemaal geen reet kan schelen, en hij gewoon lekkere liedjes wilt maken.
Pat-sounds: Album Mac DeMarco - Salad Days (2014) - pat-sounds.blogspot.nl