Vorig jaar was dit toch wel een van de meest verrassende bands binnen Nederland. Traumahelikopter uit Groningen Noord (vooral dat Noord is erg belangrijk). Punk, 'rammelrock' (hoewel ze zelf een hekel hebben aan die term), energiek en dat soort termen, zeg maar. En in hetzelfde tempo waarmee ze hun nummers spelen, brengen ze ook hun albums uit. Want binnen een jaar is het alweer tijd voor hun tweede album.
En op dit nieuwe album ligt het tempo net een stukje lager dan op het debuut. En godnondeju, wat pakt dat goed uit zeg! Neem nou alleen al het eerste nummer. Er zit zoveel meer subtiliteit in de muziek vergeleken met het debuut. Goeie tekst, goed ritme, werkelijk een geniaal nummer. En dat blijft het hele album zo doorgaan. Nog steeds alleen met 2 gitaren en beperkt drumstel, zodat er geen lage bas tonen in de muziek zitten. Maar nergens mis je die. Net als in het debuut voelen de nummers hierdoor fris en energiek aan. Welke ook zijn gebleven zijn de heerlijke teksten. Nee, echt vrolijk kan je ze niet noemen. Eerder depressief eigenlijk. Voorbeelden? Bijvoorbeeld de zinnen "Last Night I Dreamed I Killed Myself" (gelijknamige nummer) en "I'm Gonna Die Alone" van het nummer You. Dat is nou niet echt een vrolijke tekst voor op een zonnige zomerse dag. En dat is pas een kleine selectie van de eerste 3 nummers.
Ik kan er eigenlijk niet over uit hoe goed dit album is. Van een debuut dat 'wel aardig maar niet heel bijzonder' was, heeft Traumahelikopter met dit album een enorme stap vooruit gezet. De geldingsdrang en punk-attitude van het debuut is gebleven, maar nu in combinatie met nummers die zó veel beter zijn. Dit is zeker materiaal voor de eindejaarslijstjes. Wat zeg ik? Tot nu toe is dit HET album van 2014!
Overgenomen van mijn blog:
Pat-sounds