Ja, parels dat zijn het. Een van de beste albums van de recent naar de muzikantenhemel vertrokken Willy.
Loup garou verwijst naar een voodoo ceremonie die bij de franstalige zwarten in Louisiana, New Orleans en omgeving, schijnt te bestaan.
Het nummer, waarmee Willy weer eens laat zien hoeveel hij van her en der uit de Amerikaanse muzikale traditie weet te halen, heeft een bijna hypnotiserend thema en roept die voodoo-achtige sfeer prachtig op.
Maar daarnaast regelrechte countryrock, zoals in het eerste nummer, rauwe blues in white trash girl en een heerlijke ballad met Angels don't lie.
Zoals uit mijn beoordelingen blijkt ben ik een groot Deville-fan. Wéér eigenlijk want vroeger was ik dat ook maar de laatste tijd ben ik zijn werk gaan herbeluisteren en gaan herwaarderen. Ik sta versteld van de muzikale rijkdom en variatie die de man beheerste. En natuurlijk zijn zangkwaliteit die elk nummer tot een Devillesong maakt. Ook de enige cover op deze plaat: het oude Time has come today, dat weer eens lekker rockt, een van de betere uitvoeringen van dat nummer.
Andere goeie songs hier zijn:Runnin through the jungle en When you're away from me. Asi te Amo is weer zo'n latin-achtig dingetje, van het siirt waar Deville elke album wel een paar keer mee verrast.