Marike Jager - The Silent Song (2014)

Ik heb hier zin in, lieve kijkbuiskindertjes. Jullie ook?

Teleurstellend album. Marike is op haar best met up-tempo nummers met volle instrumentatie, en dit is gewoon saai. Snap de keuze echt niet voor deze stijl-switch.

Ik maak er toch nog een hoger cijfer van door het hele sterke einde van het album. Maar verder, een spijtig voor mij niet geslaagd album.

-----

Marike Jager staat in mijn top 3 Nederlandse artiesten (samen met Roosbeef en Eefje de Visser). Geen toeval dat ze alledrie de Grote Prijs van Nederland hebben gewonnen; mijn favoriete muziek-prijs in Nederland. Marike vond ik echter op haar laatste album al wat minder sterk dan op haar eerste twee albums, The Beauty Around en Celia Trigger. Haar geluid werd wat minder poppy, wat meer filmisch en er kwam wat meer ruimte voor akoestische nummers. Die lijn heeft ze op The Silent Song doorgezet; dusdanig dat dit een volledig akoestisch album is geworden. Help! Marike vind ik bij verre het sterkst als ze haar heerlijke uptempo geluid gebruikt, haar band ten volle benut en ze lekkere grooves combineert met haar fijne stemgeluid. Vooral dat eerste is hier totaal niet het geval. Weet ze hier desondanks mij te overtuigen?

Allereerst dient gezegd te worden dat haar stem weer schitterend tot zijn recht komt. Niet in het specifiek op een bepaald nummer, gewoon op het gehele album bij elkaar. Bijvoorbeeld op titelnummer The Silent Song fluister-zingt Marike op schitterende wijze, en deze kwaliteit houdt ze zeker vast. Het geheel is echter heel saai. Alles is akoestisch op haar gitaar (en soms piano), en alleen op Don't You, een duet met Ron Sexsmith, gebeurt er even wat nieuws. Jammer dat juist dat nummer een saai zoetsappig nummer is dat door de in canon getimede en nauwelijks bij elkaar passende samenzang zelfs irriteert. Wat resteert zijn een klein dozijn kwalitatief sterke, maar eentonige nummers. Een paar nummers is leuk zoals op haar vorige albums, maar 11 nummers lang? Jammer. Voor mijn persoonlijke smaak slaat Marike de plank mis, al is de welkome toevoeging van de jazzy piano naar het einde van het album toe, vooral op Pick Up the Phone en I Will Never Know, toch nog even heel erg mooi.

Jammer Marike. Mij overtuigen doe je met dit album niet, maar het getuigt van lef toch gewoon wat anders te doen dan normaal. Maar de volgende keer graag weer iets waarbij je kracht ten volle tot zijn recht komt. Je bent namelijk een van de meest veelzijdige artiesten van Nederland, en die kwaliteit moet je gewoon benutten! In elk geval blijven we je van houden, maak je daarom maar geen zorgen.
Pat-sounds: Album Marike Jager - The Silent Song (2014) - pat-sounds.blogspot.nl

Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Marike Jager - The Silent Song - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Marike Jager. Ik weet nog dat ik al weer bijna acht jaar geleden diep onder de indruk was van haar debuut The Beauty Around. Het was zo’n vrouwelijke singer-songwriter plaat waar ik onmiddellijk verliefd op werd en die ik vervolgens jaren heb gekoesterd. Pas in 2011 kwam ik terug bij Marike Jager. Ik was in eerste instantie best te spreken over Here Comes The Night, maar uiteindelijk mistte ik op de wat voller klinkende plaat toch de magie van The Beauty Around. Haar nieuwe plaat The Silent Song bleef mede hierdoor vrij lang op de stapel liggen, maar dankzij 1 minuut in De Wereld Draait Door kwam de plaat hier toch nog van af. Gelukkig maar. Met The Silent Song heeft Marike Jager immers een prachtige ingetogen plaat gemaakt. Waar op Here Comes The Night werd geflirt met een grootser klinkend geluid, keert Marike Jager op The Silent Song terug naar de basis. Die basis vond Marike Jager in een aftands schuurtje in haar tuin, waarin ze zich terug trok om inspiratie op te doen en waarin The Silent Song ook werd opgenomen. Op haar nieuwe plaat horen we de stem van Marike Jager vooral in combinatie met haar akoestische gitaar (en hier en daar wat piano). The Silent Song klinkt hierdoor als een klassieke singer-songwriter plaat. Daar verschijnen er maandelijks tientallen van, maar Marike Jager weet zich te onderscheiden door het bijzonder hoge niveau van haar songs. Het zijn songs die zich als een warme deken om je heen slaan, maar het zijn ook songs die zich niet laten voorspellen en steeds weer andere wegen in lijken te slaan. De ene keer folky, de volgende keer voorzichtig jazzy en altijd loom en sfeervol. Op The Silent Song opereert Marike Jager vooral in haar uppie of laat ze zich op piano bijstaan door Henk Jan Heuvelink, die The Silent Song heeft voorzien van een totaal ander geluid dan zijn voor een groter publiek bedoelde voorganger. Het is een geluid waarin de subtiliteit overheerst. Iedere pianoaanslag of iedere aanraking van een snaar van de akoestische gitaar doet er toe en hetzelfde geldt voor de fraai gedoseerde vocalen van Marike Jager. Het levert een serie prachtige songs op die aanvoelen als ruwe diamanten. Het zijn songs die de volledige aandacht vragen, maar voor deze aandacht word je uiteindelijk rijkelijk beloond. The Silent Song is een buitengewoon moedige plaat. Het is een plaat die de meeste succesvolle vrouwelijke singer-songwriters waarschijnlijk niet durven te maken. Geen lichte kost, maar de impact is in nagenoeg alle songs maximaal. The Silent Song doet me af en toe wel wat denken aan de laatste plaat van Laura Marling, al vind ik de aanpak van Marike Jager nog moediger en compromislozer dan die van haar Britse collega. Bij eerste beluistering was ik alleen direct om bij het geweldige duet met één van mijn muzikale helden (Ron Sexsmith), maar inmiddels zijn alle andere songs op de plaat gevolgd. Marike Jager heeft met The Silent Song een gewaagde maar ook geweldige plaat afgeleverd. Het is een plaat vol tijdloze popliedjes die maar blijven verrassen en die alleen maar beter worden. Ik had eigenlijk niet verwacht dat Marike Jager The Beauty Around nog eens zou overtreffen, maar ondanks mijn enorme liefde voor deze plaat kan ik alleen maar concluderen dat The Silent Song beter is. Het is alleen jammer dat ik dit door een minuutje DWDD moest ontdekken. Bij de volgende release van Marike Jager let ik weer beter op. Erwin Zijleman

Net terug van een concert van Marike, in een mooi kerkje. Dit komt live nog meer tot z'n recht. Wat een mooi concert. Alles klopte. Marike vertelde mooie verhalen bij de liedjes en het opnameproces van dit album. Dit alles maakt het album net iets specialer. Ik raad iedereen aan om haar live in een kerk te gaan aanschouwen

Toegegeven, het kostte me enige tijd om dit volledig te kunnen waarderen. Na Here comes the night is dit toch wel even wennen. Maar na enige keren luisteren, en vooral ook na enige live-optredens in kerkjes door het land, kan ik niet anders zeggen dat dit in al zijn eenvoud een geweldig mooi album is. Ogen dicht, lp aan, en dan het liefst op een beetje oude krakerige speler = genieten. De liedjes nemen je echt mee.

Ik heb Marike Jager leren kennen tijdens een in-store optreden in Deventer en aldaar deze CD meegenomen destijds. Zo nu en dan vindt de CD zijn weg naar mijn speler als ik zin heb in een rustpuntje tussen de bedrijven door.

Heerlijk relaxte en minimalistische muziek met akoestische gitaar en een sporadische piano en prachtig gezongen. De speelduur is met een ruim half uur prima, lang genoeg om je even helemaal te verliezen in de mooie liedjes en kort genoeg om te voorkomen dat je er genoeg van krijgt. Erg mooi!