De eerste drie tracks doen het voor mij niet zo. De eerste is zelfs ronduit slecht, alsof het een metalnummer gespeeld is door de plaatselijke houtblazerij en dan nog unisolo ook
. En het derde nummer is té symfonisch, lelijk.
Pas daarná komt de cd los en dan goed ook. Stuk voor stuk sterke nummers waarin ze hard Fins (hamers van de onderwereld?) vermengen met oosterse (ik weet niet precies welk oosten
) frivoliteit en dat doen met een geweldige muzikaliteit. Dat houden ze vol tot en met Lentävä Mato, wat dan ook een prachtig slotnummer zou zijn geweest. Het werkelijke slotnummer echter, wordt gedomineerd door de 'hamers' en is er puur op gericht te imponeren. Maar ze bereiken er juist het tegenovergestelde mee.
Er had dus wel meer ingezeten. 3,25 *