Opvallend hoe de hoes symbool staat voor de muziek op deze plaat. Geen enkele felle kleur en dat is toch ook hoe de muziek zich presenteert. Er zitten geen mega uitschieters tussen, geen enorme opleving of het rondslingeren van emoties. Alles kabbelt, alles behalve, vrolijk voort. Dat is wat voorkomt dat de plaat meer sterren krijgt. Als ik dan kijk naar wat er wel aangeboden wordt, dan concludeer ik dat Papercuts een bijzonder degelijk album aflevert. De songs zijn gedragen zoals bij Sophia en Spain, al kan het daar nog wel een enkele keer knallen. Hier niet. Daarom één ster minder.
Je kunt het hele verhaal lezen op de site van
WoNo Magazine.