Ben deze maand door de hele Dave Edmunds LP catalogus gegaan uit de jaren 70 en 80, zo´n 10 platen. Ik heb alles met plezier weer eens terug geluisterd. Goede rock and roll songs , top muzikanten en lekker gitaarwerk. Vocaal vind ik Dave niet zo sterk, een beetje iel. Stel je eens voor hoe goed dit had kunnen zijn als hij een betere zangstem had.
Zijn beste platen zijn wat mij betreft veruit: Tracks on wax 4 (1978) en Repeat when necessary (1979) waarop Dave en zijn band in topvorm zijn. Get is (1977) wordt ook goed aangeschreven maar vind ik net een streepje minder sterk, wat braver in de stijl van de Everly brothers. Subtle as a flying mallet (1975) streeft duidelijk de sound van Phil Spector na en waardeer ik niet zo. DE7 (1982) is zijn laatste topplaat, gewoon een lekker catchy rock and roll album waar ik nooit genoeg van krijg. Vanaf 1983 zijn de producties met een synthetische sound om te huilen zo slecht. Don't go there is mijn tip! maar ga voor zijn top periode 1978 - 1982 waarin hij ook nog eens The Straycats platen magistraal produceerde en waarin (luistertip) zijn Rockpile vriend Nick Lowe ook zijn beste periode had. Enjoy!