menu

Therion - Lepaca Kliffoth (1995)

mijn stem
3,30 (27)
27 stemmen

Zweden
Metal
Label: Nuclear Blast

  1. The Wings of the Hydra (3:33)
  2. Melez (4:07)
  3. Arrival of the Darkest Queen (0:54)
  4. The Beauty in Black (3:12)
  5. Riders of Theli (2:51)
  6. Black (5:02)
  7. Darkness Eve (5:19)
  8. Sorrows of the Moon (3:26)
  9. Let the New Day Begin (3:35)
  10. Lepaca Kliffoth (4:26)
  11. Evocation of Vovin (4:54)
  12. Enter the Voids * (4:11)
  13. The Veil of Golden Spheres * (2:59)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 41:19 (48:29)
zoeken in:
avatar van Sinner
4,0
Wegens het nog niet in de winkels liggen van de de box set Celebrators Of Becoming heb ik me vandaag eindelijk maar Lepaca Kliffoth mee naar huis genomen. (aangezien mijn oude tape toch al aan vervanging toe was) Het blijft absoluut één van mijn favoriete Therion albums. Nog niet zo bombastisch en orkestraal als het latere werk, maar de basis is toch al duidelijk aanwezig in songs als Beauty In Black, Evocation Of Vovin of Lepaca Kliffoth.

Hier is het echter toch nog vooral een heavy metal band die staat te spelen, waarbij het orkestrale op de tweede plaats komt. De cd bevat in ieder geval enkele erg sterke nummers, waarvan Wings Of The Hydra, Melez en Riders Of Theli mijn favorieten zijn. Jammer dat deze songs in de toekomst wellicht niet meer in de setlist zullen opduiken.

avatar van Edwynn
4,0
Lepaca Kliffoth was een beetje een tussenalbum. Cristofer Johnson liet destijds in interviews al doorschemeren graag een budget te willen om met een volledig orkest, compleet met sopranen, baritons en noem het maar op, te kunnen werken.
Om de koers te bepalen werd het nummer Beauty In Black op single gezet. Een duister gothische track met vrouwelijke opera vocalen. Death metal is volledig van het strijdtoneel verdwenen.
Getuige het gehele album, hoeft de soep niet zo heet gegeten te worden. Lepaca Kliffoth is een op en top metal plaat. Wel is duidelijk dat ook Therion dus haar death metal wortels verre van haar werpt. Daarmee wordt het voorbeeld gevolgd van vele andere collega's zoals Paradise Lost en Entombed.

De nummers zijn kort en puntig van aard. De riffs komen erg direct over. De melodieën zijn net als op het vorige album in de Oosterse/Sumerische geworteld. Dat is dan ook opnieuw de thematiek die de tekstuele onthullingen beheerst. Opvallend zijn ook de af en toe schitterend getimede solo's. Het opzwepende Riders Of Theli is daar een mooi voorbeeld van.

Opvallend is de Sorrows Of The Moon bewerking van Celtic Frost. Opvallend omdat ik mij niet voor kan stellen dat er niet een interessant eigen nummer voor handen was. Johnson openbaart hier hoogstwaarschijnlijk zijn voornaamste inspiratiebron aan het smachtende publiek. Therion blijft heel dicht bij het origineel. Zelfs het gekreun van Warrior wordt vakkundig geïmiteerd.

De vocale bijdrage is wel de meest zwakke onderdeel van Lepaca Kliffoth. Johnson probeert toegankelijk te grommen maar komt niet verder dan een slechte Grave Digger imitatie. Uiteindelijk bleek Cristofer Johnson over genoeg zelfkennis te beschikken om de vocalen in het vervolg tot een minimum te beperken.

Sowieso was dit laatste Therionplaat voordat het een multi-instumentaal orkestmetal project werd. De populariteit en de muzikale creativiteit stegen daar hand in hand naar ongekende hoogten. Dat wil allerminst zeggen dat de Therion pre-historie niet interessant zou zijn.
Doe er je voordeel mee als je deze onverhoopt ergens tegen komt voor een zacht prijsje.

avatar van ricardo
Deze heb ik nu ook gehoord. Duister album, dat zeker, maar op den duur begint mij die monotone stem van de zanger wel de keel uit te hangen. In dit album zitten al mooie afwijkende elementen in waarop ze laten horen dat ze hun oude stijl langzaam aan gaan verlaten.

avatar van Spock2011
4,0
Ik kan me goed vinden in deze overgangsplaat van Therion. Wat mij betreft een stukje beter dan Theli. Hij klink wat steviger, maar niet meer zo hard als Therion uit hun death metal jaren.

avatar van Rinus
3,0
Dit is de oudste van Therion, die ik in de kast heb staan. Ik ben niet zo kapot van hun oude stijl, dus de voorgaande albums van deze zal ik zeker niet in huis halen. Het gaat nog, in mijn oren althans. Een magere productie, redelijke nummers. Draai het album af en toe.

avatar van Firequest
Firequest
Overgangsalbum van "oude stijl" naar "nieuwe stijl" Therion. Vanaf de opvolger Theli ligt de nadruk vooral op symfonische elementen en koorzang. Op Lepaca Kliffoth vind ik de mix van exotische melodieuze passages en de "metal" aspecten optimaal. Het latere Therion werk waardeer ik ook zeer, maar dit Therion album draai ik eerlijk gezegd het liefst.

Icon E
Inderdaad een overgangsplaat. En wat voor één! Ik moest wel wennen aan die semi-grunt van Cristofer Johnson. Maar dat kwam wel goed met deze mooie samensmelting van metal, gothic en klassieke invloeden. Puntig en melodieus en ook een tikje mysterieus.

Enige minpuntje vind ik de niets aan het origineel toevoegende cover van Celtic Frosts Sorrows Of The Moon. Leuk zo'n ode, maar meer iets voor een ep ofzo. Alhoewel, het duurde even voordat ik doorhad dat Therion een andere vertaling gebruikte voor het gedicht van Baudelaire dan Frost ooit deed. Toch weer geinig eigenlijk.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:37 uur

geplaatst: vandaag om 16:37 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.