Albert Collins, Robert Cray & Johnny Copeland - Showdown! (1985)

Super album. Al gekocht toen ik 12 was of i.d. Eerst bij de bieb als LP geleend - letterlijk iets uit een andere eeuw - later als CD in huis gehaald. Met the Dream als een van mij favorieten.

Idd een heerlijk album. Blues zoals ik het graag hoor. Dit album is een jaar voor Robert Crays bekendste werk uitgebracht. Maar dit is meer blues dan Strong Persuader. Minder gelikt. Strong Persuader vind ik ook een lekker album, maar deze mag er zeker ook zijn!

Heerlijk blues album zoals blues hoort te klinken.
Sterke line up.

Vindt cray hier beter dan solo.
Vind hem solo minder sterk op deze cd doet ie als gast sterk mee.

Lekker rouwe maar melodieuze blues/rock.

Drie bluesgitaarslingers bundelen de krachten op ”Showdown!”. Albert Collins, Robert Cray en Johnny Copeland laten een stuwende set bluesliedjes horen. Uptempo shuffles met af en toe een rustpuntje. Het verschil in gitaarspel tussen Collins Cray en Copeland is duidelijk te horen, maar toch past het allemaal prima bij elkaar. De ritmesectie houdt alles bovendien bijzonder lekker bij elkaar. Het bluesgeluid is alles wat je van de blues verwacht, dus reken niet op vernieuwing, alle bekende licks en riffs komen voorbij. Maar wat wordt het smaakvol uitgevoerd. Persoonlijke hoogtepunten zijn ”T-Bone Shuffle”, ”Bring You Fine Self Home” en ”Black Cat Bone”. ”Showdown!” grijpt terug naar de vroege elektrische blues en klinkt heerlijk, zeker omdat in de jaren 80 de blues toch een beetje een knauw heeft gekregen in vergelijking met de 60s en 70s. Kortom: heerlijk album.

Mooie samenwerking tussen drie bluesgitaristen. Samen goed voor een traditioneel maar sterk bluesalbum