menu

Gerry Rafferty - Another World (2000)

mijn stem
3,90 (15)
15 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop
Label: Icon

  1. All Souls (5:20)
  2. The Land of the Chosen Few (5:14)
  3. Keep It to Yourself (5:43)
  4. Sweet Love (4:27)
  5. Whose House Is It Anyway (4:31)
  6. It's Better This Way (4:00)
  7. Conscious Love (4:27)
  8. Sweet Surrender (4:03)
  9. Everytime I Wake Up (5:52)
  10. Xavier & Honor (3:11)
  11. You Put Something Better Inside of Me (4:54)
  12. Metanoia (3:25)
  13. Children of the Sun (4:04)
  14. Another World / The Grinches (10:40)
  15. Keep It to Yourself * (5:42)
  16. Sweet Surrender * (4:02)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 1:09:51 (1:19:35)
zoeken in:
avatar van Lamontagne
5,0
Ja deze is mooi hoor, het tweede nummer doet me een beetje zelfs aan John Lennon denken.

Zeer persoonlijk en sfeervol album met hier en daar prachtig gitaarspel er doorheen van Mark Knopfler

Fedde
Dit laatste album van Rafferty kwam uit in 2000 en was destijds alleen via zijn website te koop. In 2003 werd het album in een beperkte oplage van 15.000 stuks opnieuw uitgebracht op het Duitse Hypertension-label.

Mijn plaatselijke CD-shop bleek in de schappen hiervan nog een exemplaar te hebben staan, dat ik vanmorgen voor 9,99 kon aanschaffen. Prachtig tekstboekje en vier schilderwerken op de omklaphoes van Patrick Byrne. En daar ben ik dan gelukkig mee.

Het laatste album van Gerry Rafferty (overleden 2011) is een heel persoonlijk document. In de teksten neemt hij voluit de ruimte om te zeggen hoe hij in het leven staat. Hij vertelt over zijn strijd en teleurstellingen en over de liefde die hem is gaan vervullen. Bekend is dat zijn leven niet bepaald gladjes is verlopen en dat liefdesverdriet en drank daarin een hoofdrol gingen spelen. Zo is hij uiteindelijk ook gestorven. Ziek en berooid.
Al in de jaren '80 besloot hij niet meer naar de pijpen te dansen van de platenmaatschappij maar alleen nog te maken wat hij zelf wilde. Ook dit album is een resultaat van die gedachte.

Twee topgitaristen spelen mee: Bryn Haworth en Mark Knopfler. Mel Collins speelt sax. De opnamekaliteit van dit zelfgeproduceerde album is buitengewoon goed. Rafferty's stem klinkt nog net zo goed als in zijn gloriejaren. Invloeden zijn er hoorbaar vanuit de blues, jazz en gospel. In nummers als: Everytime I Wake Up en You Put Something Better Inside of Me horen we een Rafferty die nog steeds heel fraaie melodieën kan toveren. Land Of The Chosen Few heeft inderdaad iets Lennonesk, zoals Lamontagne hierboven al schreef. De Beatles hoor je in sommige nummers dichtbij komen, evenals: Jeff Lynne. Hij deed niet mee, maar dat had zomaar gekund. Het laatste nummer heeft een verborgen track aan het eind; na 5:40 eindigt Another World, dan blijft het een paar minuten stil en op 9:49 krijgen we nog een toegift, een spooktrack. We horen een laatste groet, dat met de wetenschap van zijn dood nu een lugubere klank heeft. Vreemd geproduceerd.

Erg mooi album, dat van Allmusic slechts 2 sterren meekreeg en ondergedompeld bleef in vergetelheid.

Omdat het vandaag Allerzielen is, de tekst van het openingsnummer All Souls waarmee duidelijk is dat Rafferty de diepte van zijn ziel heeft leren kennen:

Well I'm innocent 'til I'm proved guilty,
Yes I'm right 'til I'm proved wrong,
I don't need to prove my innocence,
Sometimes I'm weak, sometimes I'm strong.

Well I can't deny the feeling,
Yes I know, I'm in too deep
The only reason that I'm in this world,
Is to wake up from this sleep.

In a world of no compassion,
You look around and see this stuff,
Sex, celebrity and fashion,
Sometimes I think I've had enough.

All souls in the wilderness,
All souls are in need
All souls in the wilderness,
All souls are in need.

Petje af voor deze grote Schot. Het leven zat 'm niet mee. Kreeg ook artistiek in zijn laatste jaren niet de erkenning die hij verdiende.


avatar van nlkink
3,5
Dit album heb ik zo'n beetje tegelijkertijd met Fedde aangeschaft, maar mijn exemplaar lag als tweedehands exemplaar in een bak met piraten- en NL-meuk. Dat alleen al was voldoende reden om 'm aan te schaffen. Ik vraag me af of anderen dat wel eens doen, een CD 'redden' omdat ie in een bak ongelooflijke meuk ligt. Zo ben ik ook aan Dichterbij Dan Ooit van Trockener Kecks gekomen. Enniewee.....overigens had ik City To City al van Rafferty, alsmede een verzamelalbum van Stealer's Wheel.
Ik was niet voorbereid op het geluid van dit album en heb 'm na één draaibeurt weer weggezet. Nu ik dit lees denk ik toch dat ik 'm nog een kans geef. Kom er nog op terug.

avatar van Poles Apart
nlkink schreef:
Kom er nog op terug.

Zes jaar later, terwijl we wachten op "Rest in Blue", misschien nog eens onder de loep nemen? Ben ook wel benieuwd hoe dit album is. Ben het nog nooit tegengekomen en heb er niks van gehoord nog.

4,0
Poles Apart schreef:
(quote)

Zes jaar later, terwijl we wachten op "Rest in Blue", misschien nog eens onder de loep nemen? Ben ook wel benieuwd hoe dit album is. Ben het nog nooit tegengekomen en heb er niks van gehoord nog.


Is echt wel een sterke plaat. Heb het ooit eens kunnen kopen in de FNAC Antwerpen.

avatar van nlkink
3,5
Nou, Poles Apart, de CD is vandaag weer eens in de spelert gegaan. Dat is natuurlijk niet genoeg om een afgewogen oordeel te geven, maar ik pak het de komende tijd op. Op zich was de hernieuwde kennismaking niet onaangenaam. Wordt vervolgd dus.

avatar van nlkink
3,5
Ik heb Another World de afgelopen dagen meerdere malen in de speler gehad, ook een paar keer in de auto. Sterker, ik beluister het album momenteel terwijl ik deze bijdrage tik. Langzamerhand begint te dagen waarom Rafferty er deze keer niet in slaagt om me te pakken met dit album. De songs zijn in doorsnee goed. Een paar zeer persoonlijke composities over de situatie waarin hij zich bevond. Sterk voorbeeld is It's Better This Way, ik vraag me af hoe zo'n nummer aankwam bij zijn ex-vrouw, die met zijn dochter naar de VS was geëmigreerd. Ik vergeef hem de re-recording van You Put Something Better Inside of Me. Het album is langer dan een uur in speeltijd. De heropname was eigenlijk niet nodig maar ik geef wel toe dat het ik een erg mooie versie vind.
Waar ik herhaaldelijk overheen moet stappen zijn de dameskoortjes en de batterij aan synthesizers en keyboards waar Rafferty op dit album gebruik van maakt. De albums van Rafferty die ik goed vind bevatten een fijne mix van rock met Keltische invloeden. Met het gebruik van alle electronica is het organische dat zijn oudere albums voor mij persoonlijk kenmerkten wel erg naar de achtergrond verdrongen. Soms heb ik zelfs een beetje het gevoel dat ik naar een Jeff Lynne productie zit te luisteren. Of dat ook zo is met Over My Head (1994) en Life Goes On (2009) weet ik niet; het is te lang geleden dat ik de eerste heb gehoord, en Gerry's laatste heb ik nog niet kunnen beluisteren. Ik hoop dat ik beide ooit nog eens voor een mooie prijs kan aanschaffen.
Dit alles geschreven hebbende besef ik dat er een kans bestaat dat het te verschijnen album Rest In Blue qua geluid ook wel eens op deze manier geproduceerd kan zijn. Dat is dan maar zo.
Voor mij blijft het album qua waardering op 3,5 staan. Dat is nog altijd heel netjes.

4,0
Dit is voor mij persoonlijk het beste Gerry Rafferty album, de tunes waaronder Mark Knopfler en het hoge blues gehalte maken dit album voor mij een juweel. Dit album is naar mijn mening vreselijk ondergewaardeerd. Gerry is vocaal gezien ook erg sterk op dit album, de beste man had een unieke stem maar tegelijkertijd ook één van de meest herkenbare stemmen in de muziekindustrie.

avatar van Twinpeaks
4,0
Afgelopen week tegen het lijf gelopen in een bak met allerlei eurodance , relipop en klassieke budgetpulp. Daar lag ie , onderop , hoesje gebarsten dik pak stickers erop en troosteloos tussen vergane glorie. Daar heb ik hem dus even een mooi plekje in mijn collectie bezorgd. Doe maar een euro, zei het meisje achter de balie , maar dan krijg je geen nieuw hoesje. Ik heb het ervoor gedaan. Lekkere plaat, al zijn de synths soms wat kazig. Rafferty's stem en composities maken daarentegen veel goed. Hij neemt de tijd , met prima uitgewerkte liedjes en weet weer het weemoedige op te roepen wat ik op zijn meeste albums altijd aantrekkelijk vond. De plaat draait al de hele week en ik merk dat ik mezelf een gezonde ouwe lul begin te vinden. Lekker mee lallen en op gezette momenten ontroerd raken door de persoonlijke sores van Gerry.
Ik heb ze minder gehoord. 4 sterren.

avatar van bvds63
4,5
Heerlijk album inderdaad en op momenten heel spiritueel. Je zou Rafferty onverbeterlijk religieus kunnen bestempelen.
Ook het artwork is top, helaas is de achterkant niet van dat niveau. Maar we zien wel een op dat moment recente foto van Gerry.
Echt...,Gerry laat een heel, heel mooi oeuvre na en hoort voor mij in het rijtje van top 5 singer/songwriters.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:10 uur

geplaatst: vandaag om 10:10 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.