The Bug - Angels & Devils (2014)

Gestoorde dubstep-plaat met een enorm diep geluid, die vooral in de tweede helft behoorlijk uit zijn voegen barst. Valt gratis te streamen via Soundcloud.

Hm, is-ie al streambaar? Dan moet ik mijn recensie maar eens snel m'n stuk in gaan leveren. Vond/vind dit trouwens nogal een tegenvaller, vooral de eerste helft klinkt vrij gedateerd. De tweede helft is dan wel weer lekker viesch.

Achter de omineuze naam 'The Bug' gaat de Brit Kevin Martin schuil. De beste man heeft in ruim twee decennia een imposant cv opgebouwd, vooral binnen het spectrum van de experimenteel angehauchte elektronische muziek. Daarbij zocht hij ook geregeld de samenwerking op met andere avontuurlijke musici, van hiphopvernieuwer EL-P tot Einstürzende Neubauten-lid Blixa Bargeld. Met dat in het achterhoofd valt Angels & Devils toch wat tegen; The Bug betreedt namelijk geen nieuwe paden op dit nieuwe album.

Wel wat toegankelijker dan ander Bug werk, en in ieder geval weer fijn

Deze shit moet je hard luisteren.

Lekkere stevige plaat weer. Toegankelijk maar met fijne dikke smerige energieke producties zoals op London Zoo eigenlijk ook het geval was. Blijft deels wat stoerdoenerij dit soort muziek, maar veel valt te genieten aan de uitvoering ervan. The Bug is er namelijk goed in. Harde dansbare muziek maken die echt redelijk vet en diep klinkt, in tegenstelling tot de meeste luide dance met vocalisten.

Wat deze muziek voor heeft op de meeste poppy dance is dat het een grimmig, donker, opzwepend, enigzins militant gevoel heeft en een sonisch lekkerdere productie door de uitbuiting van vieze maar mooie 'imperfecties': Lekker in het gehoor liggende signaaldistortie.

Naast de dancehall en dubstep invloeden die ook al op London Zoo aanwezig waren blijven de industriële hiphop roots van The Bug hoorbaar. De vocalen van Copeland en Miss Red - bij track twee en vier - zijn helaas te gladjes en combineren niet perfect met deze stijlen. De tweede helft van deze plaat (vanaf ''The One'') ligt eigenlijk volledig in lijn met de sound van London Zoo maar is - naar verhouding tot die plaat - consistenter van track tot track. Flowdan en Warrior Queen leveren net als op die plaat weer mooie vocale bijdrages.

Het valt mij op dat The Bug op deze plaat productietechnieken van Porter Ricks heeft afgekeken - de oude groep van diepe ambient en dubtechno specialist Thomas Köner. De producer van The Bug heeft daar - met zijn groep Techno Animal - een mooie samenwerkingsplaat mee uitgebracht: Symbiotics (1999). De tracks van Porter Ricks vind ik vetter daarop door de gave diepe, originele gruizige geluidsmanipulaties. Luister maar eens naar de productie van de Porter Ricks track die ik bij dat album heb gepost. Voor deze plaat heeft The Bug deze techniek toegevoegd aan z'n al mooie scala van technieken.