Reviews, meningen, besprekingen, what's in a name? Ik noem het altijd "mijn gedacht zeggen". Ik ben een Accept-fan, want ze hebben leuke platen uitgebracht met oerzanger Udo Dirkschneider op zang. Op een dag gaat hij solo of moet hij solo gaan en dit is mijn eerste kennismaking met UDO.
Het valt mee en tegen. Je weet waaraan je je kunt verwachten en dat is hier ook zo: de schuurpapieren stem van Udo en muziek die identiek in het straatje van Accept ligt, wat was die stem toch zo bepalend voor Accept.
Het valt mee en tegen. De trage nummers zijn voor mij te soft en te melig maar ik veer weer op als het gaspedaal een beetje wordt ingedrukt: mooiste voorbeeld is One Step To Fate.
Het valt mee en tegen. Er worden hier bordenvolle clichés op tafel gezet, wellicht passend voor mijn geliefde jaren tachtig metal, maar in 1998 trek je de wenkbrauwen op, uit verbazing of uit ergernis (die remake van I'm a Rebel).
Het valt mee en tegen. Ik ga eens die andere albums van Udo beluisteren, afgaande op de gegeven stemmen en toch denk dat ik niet veel zal missen, mocht ik het vergeten.