menu

Tweedy - Sukierae (2014)

mijn stem
3,54 (68)
68 stemmen

Verenigde Staten
Pop / Rock
Label: dBPM

  1. Please Don't Let Me Be So Understood (1:32)
  2. High as Hello (3:56)
  3. World Away (3:31)
  4. Diamond Light (6:12)
  5. Wait for Love (3:07)
  6. Low Key (3:15)
  7. Pigeons (3:08)
  8. Slow Love (5:32)
  9. Nobody Dies Anymore (4:57)
  10. I'll Sing It (4:01)
  11. Flowering (2:53)
  12. Desert Bell (3:17)
  13. Summer Noon (3:32)
  14. Honey Combed (2:41)
  15. New Moon (3:39)
  16. Down from Above (4:25)
  17. Where My Love (3:42)
  18. Fake Fur Coat (2:23)
  19. Hazel (2:36)
  20. I'll Never Know (3:10)
totale tijdsduur: 1:11:29
zoeken in:
avatar van Linius
Ruimschoots een uur? Dat is niet mis. Ben wel benieuwd hier naar.

avatar van Sandokan-veld
3,0
De dingen die ik gehoord heb zijn niet heel erg vooruitstrevend maar wel oké. De plaat gaat er sowieso wel komen uiteraard.

avatar van Xel
Xel
Ben er een beetje bang voor. Vader en zoon Tweedy: Het is leuk dat ze zo goed met elkaar kunnen, zeg maar. Maar op het album van Mavis Staples (One True Vine) stond de drums van zoonlief me erg tegen. Kwestie van smaak wellicht.


3,5
Fake fur coat

Zo, hij strooit wel met nieuwe nummers zeg!
Tot nu toe zeer verschillend, maar ik vind het allemaal
wel iets hebben, en deze is zelfs erg mooi.
laat maar komen!

avatar van Theunis
3,5
High As Hello

En inmiddels 4 liedjes op Spotify.

avatar van Mathough
4,0
Theunis schreef:
High As Hello

En inmiddels 4 liedjes op Spotify.


Het zijn er inmiddels 5. Low Key staat nu ook op spotify.

avatar van Bowlingbal
Wait For Love is in ieder geval een mooi walsje van Jeff Tweedy en zoon Spencer!!!

avatar van philtuper
4,0
Ben er wel een beetje bang voor. De laatste Wilco's misten voor mijn gevoel al het heilige vuur en deze liedjes klinken me ook niet al te urgent. Hoeft natuurlijk ook niet maar voor mij mag Jeff wel eens wat meer de randjes opzoeken.

3,0
philtuper schreef:
Ben er wel een beetje bang voor. De laatste Wilco's misten voor mijn gevoel al het heilige vuur en deze liedjes klinken me ook niet al te urgent. Hoeft natuurlijk ook niet maar voor mij mag Jeff wel eens wat meer de randjes opzoeken.

Op The Whole Love viel toch weinig af te dingen behalve misschien dat het niet de thematische consistentie had van een echte wereldtopper als Yankee Hotel Foxtrot (maar dat album op dit punt nog overtreffen lijkt me onmogelijk). Maar voor de rest weinig mis mee: op een 2tal mindere momenten halfweg alleen maar goede nummers en 2 absolute toppers met Art of Almost en One Sunday Morning. Wilco (The Album) was inderdaad ondermaats maar dat hebben ze toch mooi rechtgezet.

Nu hoop ik eigenlijk stiekem dat deze "Tweedy" niet al te best uitdraait, zie immer Jeff Tweedy's beste ideeën liever voor Wilco houden. Zelf nog niet gedaan maar je kan hem in ieder geval integraal beluisteren op NPR: First Listen: Tweedy, 'Sukierae' : NPR

avatar van philtuper
4,0
Morinfen Ik hoop dat je gelijk hebt! Ben het wel niet helemaal met je eens wat betreft The Whole Love. Behalve de twee nummers die je noemt, waarvan One Sunday Morning echt van een ongekende schoonheid is, vind ik de rest ook alleen maar redelijk en dat is voor mij persoonlijk te weinig, gezien het niveau dat Wilco kan halen. Ik heb het album niet gekocht en ik mag mezelf een Wilco-fan van het eerste uur noemen. Dat zegt eigenlijk al genoeg. Ik vind Wilco (The Album) ook echt ondermaats en inderdaad herstellen de heren zich aardig met The Whole Love, echter niet genoeg.
Mijn persoonlijke favoriet is en blijft A Ghost Is Born...

Sukierae ga ik zeker proberen en hoop net als jij dat ie het beste bewaart voor Wilco!

3,0
Heh, A Ghost is Born vind ik dan weer een beetje overroepen: zeer sterke eerste helft maar na Handshake Drugs is er toch een zekere duik in kwaliteit en de meeste nummers zijn ook gewoon sterker op Kicking Television omdat Jim O'Rourkes artsy productie die nog uitstekend werkte op YHF niet echt goed matcht met de de meer rockende nummers op AGiB (worst offender is Spiders (Kidsmoke), is wat mij betreft 10 keer beter live). Enfin, nog altijd een heel goed album natuurlijk, met uitzondering van A.M. en Wilco (the Album) zijn ze voor mij allemaal niet minder dan goed. TWL vond ik eigenlijk wel sterk voor een band die meer dan 15 jaar bezig is en net zijn 8e album maakte.

Heb eens naar Sukerae geluisterd (niet echt gericht) en ben er eerlijk gezegd helaas niet bepaald ondersteboven van, nogal veel halfslachtige ideetjes die dan wat richtingloos voortkabbelen. Diamond Light pt.1 sprong er voor mij bovenuit, doet me wat denken aan Tweedy's zijproject met O'Rourke Loose Fur. Maar 't is natuurlijk een behoorlijk lange rit met zeer veel verschillende nummers dus te vroeg om echt te oordelen.

3,5
Volledig gratis te luisteren!

http://www.npr.org/2014/09/...

avatar van oceanvolta
3,5
Een eerste keer geluisterd en het gaat nog wat langs me heen. De eerste paar nummers zijn het sterkst maar het kan ook zijn dat ik daarna een beetje mijn concentratie verloor. Wat mij betreft is de albumduur ook veel te lang. Het is zo een behoorlijke kluif. Ik moet het nog een paar keer luisteren om er een oordeel aan te kunnen hangen.

De zoon van Jeff kan trouwens alleraardigst drummen.

avatar van Norrage
3,5
Het is een behoorlijke kluif ja, deze plaat. Wel heel wat experimenteler dan ik had gedacht op basis van de singles, dus waarschijnlijk wel een groeiertje.

avatar van Ducoz
4,0
Ik begin een beetje te vrezen dat dit album een beetje een 'zonde van mijn geld' gevalletje gaat zijn.. Ik heb disc 1 nu bijna gehoord en ik heb amper het idee gehad wat te hebben gehoord. Allemaal wat matjes enzo..

avatar van Norrage
3,5
Ik vind de tweede helft van de plaat wel veel beter, trouwens.

avatar van Ducoz
4,0
Dat geeft dan weer hoop voor disc 2, die overigens gelijk krassen heeft omdat het in een ellendige rot verpakking zit waar je de disc met geen mogelijkheid uitkrijgt...

avatar van philtuper
4,0
Ha, typisch hoor. Ik had er niet al te hoge verwachtingen bij maar ben na de eerste luisterbeurt juist positief verrast! Ben benieuwd of ik dit positieve gevoel na wat meer luisterbeurten nog steeds heb. Laten we het hopen!

Heb het experimentele niet echt gehoord en het kwam ook niet over als een kluif, al zijn twintig nummers natuurlijk best veel...
Zoon Spencer drumt een aardig partijtje en Jeff's stem is toch bij vlagen als balsem op de ziel. Al is het maar een beetje...

avatar van Cor
4,0
Cor
Op de Luisterpaal

avatar van Bonk
3,5
Ik ben nog bezig met luisteren, dus kom waarschijnlijk wel terug met een gefundeerde mening. Maar wat maakt nou dat ze dit op twee cd's gezet hebben? Dit past toch gewoon op één cd? Ik vind het dan een rare kronkel om er toch twee cd's van te maken. Vanwege onnodig materiaalgebruik (lijkt me ook vanuit productiekosten niet handig), maar zie de meerwaarde er ook echt niet van in dat ik halverwege onnodig cd's moet gaan wisselen. Rare keuze wat mij betreft.

avatar van philtuper
4,0
Morinfen schreef:
Diamond Light pt.1 sprong er voor mij bovenuit, doet me wat denken aan Tweedy's zijproject met O'Rourke Loose Fur.
Spot on!

avatar van oceanvolta
3,5
Bonk schreef:
Ik ben nog bezig met luisteren, dus kom waarschijnlijk wel terug met een gefundeerde mening. Maar wat maakt nou dat ze dit op twee cd's gezet hebben? Dit past toch gewoon op één cd? Ik vind het dan een rare kronkel om er toch twee cd's van te maken. Vanwege onnodig materiaalgebruik (lijkt me ook vanuit productiekosten niet handig), maar zie de meerwaarde er ook echt niet van in dat ik halverwege onnodig cd's moet gaan wisselen. Rare keuze wat mij betreft.


Het past inderdaad op één cd. Ik vind het wel prettig, anders wordt het zo'n lange zit. Vroeger vond ik het fantastisch, een album kon mij niet lang genoeg duren. Nu vind ik 40 minuten wel een mooie tijd. Maar in dit geval zet na de eerste cd even iets anders op en daarna weer de tweede cd.

avatar van midnight boom
4,0
Terwijl het geduld van Wilco-fans steeds meer op de proef wordt gesteld, komt liedjesschrijvend boegbeeld Jeff Tweedy met iets anders fraais op de proppen. Na een aantal zijprojecten (Loose Fur, Golden Smog), productiewerk (voor o.a. Mavis Staples en Bill Fay), een akoestische liveplaat en vergeten soundtrack (respectievelijk Sunken Treasure en Chelsea Walls) is hier zijn eerste volwaardige soloplaat. Althans, zo mogen we Sukierae van Jeff himself eigenlijk niet bestempelen. Meer is deze dubbelaar een familieproject met zoon Spencer (18) op drums. Dat blijkt een behoorlijk ambitieuze aangelegenheid. 20 nummers passeren in ruim 70 minuten de revue terwijl er een rijk pallet aan genres en stijlen wordt aangestipt. Alle 20 dragen ze de karakteristieke Jeff Tweedy-signatuur die ook terug te vinden is het werk met Wilco. Nee, Jeff heeft zichzelf niet opnieuw uitgevonden en doet ook niks waarvan we niet wisten dat hij het kon. Toch is Sukierae geen voorspelbare of gemakzuchtige plaat geworden. Geenszins zelfs, daarvoor is dit materiaal te gevarieerd. Tweedy schakelt even makkelijk tussen liefelijke folky popliedjes ('Wait For Love', 'Summer Noon', 'Flowering'), (blues)rockers ('World Away', 'Please Don't Let Me Be So Understood') als meer experimentele liederen ('Diamond Light Pt. 1'). Het is allemaal niet zo creatief of virtuoos als het gemiddelde Wilco materiaal, maar we hebben ook niet te maken met een soortement van Wilco-light. Sukierae biedt genoeg op zichzelf staande liedjes die grotendeels even vakkundig als gelaagd zijn geschreven. Het schitterende 'Nobody Dies Anymore', het uitstekend in elkaar zittende 'Low Key' en het simplistische maar bijzonder doeltreffende 'Down From Above' zijn hier de beste voorbeelden van. Tegen het einde verslapt de spanningsboog enigszins met meer rustige(re) liedjes als het Woody Guthrie-achtige 'Fake Fur Coat'. Maar ondanks dat Sukierae als geheel sterker was geweest met de beste vijftien tracks op één schijfje blijkt het een even gevarieerd als gedurfd uitstapje. Eentje waar we met veel plezier de komende maanden naar zullen terug keren.

Van: Daans Muziek Blog

avatar van erwinz
4,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Tweedy - Sukierae - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Sukierae zou eigenlijk een soloplaat van Wilco voorman Jeff Tweedy worden. Tweedy werkte al een tijdje thuis aan de plaat toen zoon Spencer aanschoof voor wat voorlopige drumpartijen. De twee kregen al snel de smaak te pakken en brengen Sukierae nu uit als het duo Tweedy.

Helemaal gelijkwaardig was de samenwerking tussen vader en zoon natuurlijk niet. Spencer Tweedy blijkt een getalenteerd en avontuurlijk drummer, maar vader Jeff drukt zijn stempel op Sukierae. Jeff Tweedy schreef alle songs op de plaat, speelt bij vlagen geweldig gitaar en neemt het merendeel van de vocalen voor zijn rekening.

Uiteindelijk doet het er ook niet zoveel toe of Jeff en Spencer Tweedy de taken gelijk hebben verdeeld. Het gaat er vooral om of Sukierae een goede plaat is en of het een plaat is die iets toevoegt aan het werk van Jeff Tweedy’s band Wilco. Wat mij betreft kan er twee keer ja worden geantwoord op deze vraag.

Sukierae is een veelzijdige plaat met maar liefst twintig songs en het is bovendien een plaat die iets toevoegt aan de muziek van Wilco. Sukierae werd in huize Tweedy opgenomen en dat hoor je. De plaat klinkt losjes en rammelt hier en daar, wat de plaat een bijzondere sfeer geeft.

De songs variëren van net wat rauwere rocksongs tot ingetogen songs die prima in het hokje Americana passen en van net wat experimentelere songs (met uit de bocht gierende gitaren) tot songs die hoorbaar zijn beïnvloedt door het latere werk van The Beatles.

Zeker in de wat experimentelere songs kan Spencer laten horen wat hij in huis heeft en laat hij horen dat hij zich als drummer buiten de gebaande paden durft te begeven; overigens net als Wilco drummer Glenn Kotche dat zo vaak doet.

Sukierae klinkt niet als een plaat die tot in de puntjes is voorbereid. In een aantal songs lijken vader en zoon Tweedy en de verder opgetrommelde muzikanten flink te improviseren en lijkt hetgeen dat uiteindelijk op de plaat is terecht gekomen een kwestie van toeval. Ik ben op zich geen liefhebber van muziek die maar eindeloos experimenteert, maar van Sukierae kan ik erg genieten.

De muziek van Tweedy kan af en toe weliswaar flink ontsporen of even doelloos voortborduren, maar slechts bij hogere uitzondering levert dit een song van langer dan vijf minuten op.

Met twintig songs in bijna 70 minuten kan de boog niet de hele tijd gespannen staan, maar Sukierae levert uiteindelijk toch minstens een dozijn prima songs op. Voor mij blijven uiteindelijk vooral de songs met een duidelijke kop en staart overeind, maar Sukierae bevat waarschijnlijk voor iedere muziekliefhebber wel wat interessants.

In een aantal songs schuurt Tweedy tegen de muziek van zijn band Wilco aanen, wat het verlangen naar een nieuwe plaat van de band aanwakkert, maar als Tweedy de Lennon en McCartney in zichzelf naar boven haalt zit ik ook op het puntje van mijn stoel.

Sukierae wordt door de muziekpers tot dusver met zeer gemengde gevoelens ontvangen, maar ik ga steeds meer genieten van deze ontspannen plaat vol geniale momenten. Sukierae is voor mij uiteindelijk vooral een doos bonbons; ze zijn misschien niet allemaal even lekker, maar het blijft wel chocolade. Erwin Zijleman

Linus Van Pelt
Spencer is een prima drummer met een licht ab-normaal geluid wat ervoor zorgt dat hij gewoon niet klinkt als de meeste normalere rock drummers. Zijn drumwerk op de Staples plaat was prima maar wat ik al eerder zei heeft hij vooral een heel eigen geluid wat mensen tegen gaat zitten. Sukiera is interessant, heeft goede nummers maar verzuipt in mijn mening nogal in zijn lengte. 71 minuten is echt te lang voor deze muziek.

avatar van philtuper
4,0
erwinz Iets met een spijker en een kop. Hoe vaker ik luister des te meer mooie details haal ik eruit. En misschien ook wel door de wat minder beklijvende nummers die er ook op staan.

avatar van Cor
4,0
Cor
Mooi! De kleine grote man van Wilco kan het ook alleen, of samen met z'n zoon. Dan weer klein en intiem, dan weer uitbundig en groots. Muziek maken kan 'ie wel. Ik geniet van de heerlijke rootsy sound op dit album, de melodieën zijn weer heerlijk verzorgd en de stem van Jeff maakt het helemaal af. En zoon Spencer kan een potje drummen.

avatar van philtuper
4,0
Helemaal mee eens erwinz! Per draaibeurt beter en beter! Ik kan inmiddels zeggen dat ik deze persoonlijk beter vind dan de laatste twee Wilco-albums waar ik toch lichtelijk teleurgesteld werd. Ook al is niet alles raak, in zijn geheel luistert dit wel beter weg. Fijn plaatje!

avatar van deric raven
2,5
Zouden vader en zoon Tweedy met temperaturen zoals die wij hier nu hebben tot laat in de avond buiten op de veranda door brengen?
Biertje erbij, papa pakt de gitaar uit de serre, terwijl er door het andere familielid wat wordt mee getrommeld op de houten bank waar ze op zitten.
Is er na het voltooien van een sixpack Heineken daar ergens in Illinois besloten om de creativiteit wat verder te ontplooien?
Sukierae klinkt als een huiskamerproject.
Er zitten smerige gitaarsolo’s in verwerkt, maar verder is het wel rommelig.
Spencer Tweedy is geen muzikant, zijn drums missen de nodige spanning.
Jeff is uiteraard wel een geniale songsmid.
Hopelijk beschouwt hij dit ook als een leuk eenmalige familie aangelegenheid.

avatar van Poles Apart
Vandaag op dubbel-vinyl (met CD) nieuw voor £8 aangeschaft, koopje dat ik niet kon laten liggen. Morgen het hele album eens beluisteren.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:15 uur

geplaatst: vandaag om 11:15 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.