John Mayall - The Turning Point (1969)

Het album met daarop zijn grootste hit: Room to Move. Geweldige song vind ik dat. Voor de rest vind ik zijn muziek teveel blues, niet echt mijn ding. Maar in die tijd was hij denk ik behoorlijk populair in zijn genre.

Klopt, vond dit album toen waarschijnlijk een vette 5, maar ja,...de tand des tijds he.

Dikke twintig jaar later had deze plaat waarschijnlijk Unplugged geheten ......... Moedige move van Mayall destijds die kommersjeel ook nog eens prima uitpakte destijds ....... Moet 'm toch maar weer eens opnieuw aanschaffen .........

Hele leuke plaat van JM, vooral afsluiter Room to Move, die mondharmonica is onweerstaanbaar, wàt een nummer!

****1/2

Goede plaat behalve Room to move, ik vind dat juist een irriterend liedje met die stomme geluidjes. Niettemin lof voor Mayall, de Godfather voor veel gitaristen. Hij gaat weer touren in 2008.

goeie plaat van mayall van in 1969 , amai , lang geleden toen was ik 13 jaar en luisterde ganse dagen naar radio veronica en herinner me nog goed dat ik bezeten was van room to move , grote indruk op me gelaten toen , nu vind ik dit een fijn album maar de tand des tijds heeft toch wat van zich af gebeten

Stokoud, maar tijdloos moo, heel de plaat, maar Room To Move is de uitschieter op mondharmonica, puur kippenvelmoment!

Ik heb deze plaat indertijd gekocht onder de titel Superstarshine vol. 11 met dezelfde titels, maar in een andere hoes. Room To Move was mijn reden van aanschaf.
Dit schitterende nummer is een hit geworden, omdat het bij Radio Veronica alarmschijf was.
Zo maakte het publiek dat niets met de blues had, toch kennis met deze muziek.
John Mayall bracht/brengt regelmatig singles uit, maar hij is natuurlijk een albumartiest.
Hij treedt (net zoals Fats Domino) nog steeds overal op en op zijn website kwam ik een druk tourschema tegen. (Still Going Strong!!!).

lees hierboven dat het sterke room to move het dieptepunt van deze plaat is, toch eens proberen.
altijd gedacht dat het van Canned Heat was, gek hè?

Ja Er was geen ontkomen aan dat nummer toen je een jaar of 11 of 12 was ....... Op die leeftijd wist ik al het verschil tussen Buddy Holly en Eddie Cochran ....... Of je moet je muzikale antennes pas later ontwikkeld hebben natuurlijk ....... Enige uitleg is hier wel op z'n plaats ouwe .....

Room to move ruim 40 jaar niet meer gehoord en ik wist de titel ook niet, I kid You not..
vergelijking met Canned heat is zo gek weer niet.
Verdieping (het LP tijdperk) begon pas vanaf 14e, er waren een paar droombolussen op de middelbare school die me de weg hebben gewezen..

Mooie softe blues plaat. waarin het ontbreken van een drummer en ster-gitarist opvallen. Daarvoor in de plaats mooie dromerige solo's van slide-gitaar (Mayall zelf) en fluit en sax. Hoogtepunten zijn voor mij de opener The Law must change, Saw Mill Gulch Road en Thoughts About Roxanne. Nee, inderdaad, niet Room To Move, dat ben ik dan weer eens met vin13.

Dit is muziek voor een mooie, lome zomermiddag - als je alleen maar wat thee slurpt en verder even niets hoeft te doen. Het is namelijk een aangenaam traag album, met mooi akoestisch gitaarwerk en bovendien nog Johnny Almond op tenor- en altsax en fluit. Het sluit mooi af met Room to Move, en dat voorkomt dat ik definitief wegsluimer.

Ik moet zeggen dat het op de avond van een waterkoude herfstdag toch ook prettig luisteren is.

Lees net bij de geremasterde cd (met erg mooi geluid) dat het concert opgenomen is in Fillmore East. Alweer een legendarisch concert wat daar is opgenomen. Deze cd versie heeft ook nog 3 bonustracks.

Op mijn cd ook nog 3 bonus tracks: Sleeping by het side, Don't waste my time en Can't sleep this night.

Lees net van 's mans overlijden op 90 jarige leeftijd.
Dit is een prachtig mooi loom blues album met prachtige sax en helder geproduceerd.
God hebbe zijn ziel...