frolunda schreef:
Sterke,ingetogen Roots plaat van Mellencamp die muzikaal vrij sober is ingevuld maar dat wordt weer goed gemaakt door zijn steeds beter wordende teksten.
Aardige, ingetogen Roots plaat wil ik daar van maken. Want meer is het niet wat mij betreft. Een plaat zonder echte knallers. Ieder nummer wordt min of meer op hetzelvde lome tempo gespeeld. Waardoor er maar weinig echte variatie onstaat. Af en toe laat Plain me overgens aan Dylan denken.
Wat me het meest stoort is dat Mellencamp er staat te zingen zonder echt te (ont)vlammen. Hij lijkt het wel goed te vinden. Ik bespeur geen Mellencamp die pissig en/of oprecht ontevreden is. En dat vervolgens ook uitkwaakt. Hij maakt een wat uitgebluste indruk op mij. Slaat de tekst van The Company Of Cowards niet een beetje op hem zelf ?
I saw you with Mr. Struggle Must Go On
In a bar down in the Keys
He was old and slow and couldn't throw a punch
And you looked so musical last night in the breeze
You were showering him with your tender protection
With no regard for me
I was dining alone on the bread of sorrow.
Plus dat ik zijn stem er echt niet mooier op vindt geworden. Een stem die kracht en vooral overtuiging mist.