Luisterend naar het album Duets II van Tony Bennett viel vooral dat duet met Lady Gaga erg op. Zo hadden we deze extravagante dame namelijk nooit eerder gehoord. En in zo’n geval is 1 en 1 twee en was het wachten op deze plaat. Een volledig album met good old Tony Bennett en de nieuwe ster Lady Gaga. Wat levert dat twaalf songs lang op?
Dat levert in ieder geval een album waarin de beide stemmen niet op elk nummer samen te horen zijn. Lady Gaga mag twee keer solo gaan en Tony Bennett doet dat één keer. Voeg daaraan toe dat dit een album voor covers is en je gaat toch wat vrezen. Zijn deze jazz classics niet allemaal al een eerder gedaan? En beter vooral?
Vaak is er vooral een sympathieke poging gedaan om oude glorie nieuw leven in te blazen. Zo is er opener Anything Goes, I Can’t Give You Anything But Love, Goody Goody, Firefly, I Won’t Dance en They All Laughed. Allemaal niet al te veel toevoegende versies maar wel op een sympathieke manier gebracht. Over de gehele linie wordt het namelijk allemaal al snel wat teveel. But Beautiful krijgt bijvoorbeeld wel een heel gezapige versie mee en naar het einde van de plaat is dat constant wel aan te geven.
Eigenlijk is het maar heel soms goed te noemen, zonder verder écht slecht te zijn hoor. Dat goede is terug te horen in de solo Gaga op Evry Time We Say Goodbye en in het romantische Don’t Wait Too Long. Verder allemaal prima hoor, maar het voeg over het algemeen te weinig toe aan eerdere versies.
(bron:
Opus de Soul)