Qua productie wat droger dan de drie voorgangers, en dat vind ik persoonlijk wel wat jammer. Er wordt aanvankelijk ook wat vaker wat rustiger aan gedaan, soms wordt het een tikkeltje bluesy, maar een 'Please...' neigt dan soms zelfs naar thrash metal, net als verderop nog een paar keer. Verder blijft Chastain gewoon hetzelfde brute beestje, met een hoofdrol voor scheurende en gierende gitaren en de ruige strot van Leather. 't Zit weer verdomd lekker in elkaar allemaal. De moedige poging tot coveren van 'Barracuda' sta ik oogluikend toe, maar iets toevoegen aan het origineel doet het niet. 'Light of the Dark' valt dan nog als soort van powerballad wel op, maar echte favorieten kan ik na deze eerste draaibeurt moeilijk noemen; het maakt elkaar niet zo veel.
****.