Lekkere Metal tribute met niet de minste namen uit die gitaarwereld. Verwacht geen Queen-like productie daarvoor is het te recht toe recht aan en is het normaliter bombastische I want it all niet geschikt. Maar dan gaan Marty Friedman ( megadeth) en James Labrie (dream theater) lekker los op Sheer heart attack. Vervolgens maakt Petrucci (again DT) een blues-funk versie bites the dust waar je een dikke smile van krijgt. Save me krijgt een extended remake met Soto (Malmsteen) op zang en de broertjes Kulick (Kiss) op gitaar. De gebrekkige zang helpen we will rock you en we are the champions om zeep (hij haalt de timing van de woorden geeneens) maar dan is het tijd voor Lemmy! (Motorhead). Wat gaat hij samen met Ted Nugent lekker tekeer op tie your mother down.
Glen Hughes (deep purple mkiii) , jake e lee (Ozzy) en vooral de fretloze bass van Tony Franklin (blue murder) geven Get Down make love een mega blues injectie.
Keep yourself alive staat bol van de virtuoze fratsen van Yngwie Malmsteen zoals gewoonlijk bij hem en op One Vision mag James Labrie met Racer-X gitarist Bouillet zijn kunsten nogmaals vertonen. Helaas wat onder geproduceerd, dat had vetter gemogen.
En dan komt de highlight van de plaat. Het minder bekende It's Late krijgt een ware Anthrax saus over zich heen gesmeten middels de inbreng van john bush en Scott Ian. Die versnelling aan het einde, heerlijk.
A tribute to Queen, Dragon attack is voor de liefhebbers van snelle gitaren en hardrock vocals waarvan 3 songs mislukt, 2 zo-zo, en 6 heerlijke remakes van Brits trots.
Nog een keertje Lemmy om het af te leren...