Omen - Battle Cry (1984)

USPM op z'n best, oud maar steengoed.

Inderdaad een steengoed album!
Ga ze in april live zien in Kerkrade (samen met Savage grace en Paramite!!)

Geslaagd debuut; maar toch enkele serieuze tekortkomingen. De nummers die op zich goed zijn lijken onderling iets te veel variatie op eenzelfde thema te zijn, waarbij er in de gitaarrifs en zanglijnen helaas juist weinig variatie zit.

Neem daarbij de wat zeurende zang van J.D. Kimball (die in 2003 is overleden) en hoewel het album maar een halfuur duurt slaat toch een gevoel van verveling toe. Gelukkig wordt dat nog goedgemaakt met de logge maar sterke afsluiter In the Arena.

Verder zijn Death Rider, Be My Wench en Battle Cry sinds '84 stevig verankerd gebleven in mijn muzikale geheugen.

Al bij al een prima voorbeeld van waar U.S. power metal in den beginne voor stond, zonder de toeters en bellen die er tegenwoordig schijnen bij te horen.

Perfecte US power metal, maar zoals al gezegd na een half uurtje heb je je portie wel weer gehad. De stem is echt typisch USPM uit de jaren 80, en de solo's zijn heerlijk, en door de "drive" van de muziek kan je amper stil blijven zitten!
Echte aanraders zijn Death Rider, The Axeman, Be My Wench, Battle Cry en in the Arena.

Geniale intro van The Axeman trouwens:

Heerlijke US power metal plaat. Het tempo zit er aardig in en met een klassieker als the Axeman kan het eigenlijk al niet meer fout gaan. Ook de afsluister into the arena is een geweldig nummer.

Echt een prima metal album uit 1984. Natuurlijk heeft een debuutalbum een gebrek aan een vette productie. Maar hier wekt het alleen maar charismatische reacties op mijnerzijds. Zoals bij Last Rites waarbij de zangpartij gewoon twee keer is ingezongen en iedere partij een eigen stereokanaal krijgt. Waar kom je dat nog tegen, Daarnaast heeft de gitarist het ook druk gehad om een soort van twingitaar idee te creeeren. De zanger is niet de stronghold van het stelletje, en dat drukt de pret toch wel een beetje. Veel NWOBHM invloeden en sterke fanatiek gespeelde basloopjes tillen dit album toch wel naar een dikke voldoende. Het vlotte Deathrider en Battle cry samen met het epische (nou ja, beetje dan toch) in the arena zijn de uitschieters.

Lekker album, met een geweldige zanger.