Polygon Window - Surfing on Sine Waves (1993)

Heb deze Aphex Twin samen met de SAW's bewaard voor het laatst en heb afgelopen weken deze GEWELDIGE werken morgen proeven. Deze is iets minder sterk dan SAW, maar krijgt toch zeker 4 sterren van me.

Globaal besproken ligt het voor mij zo: van het begin tot het midden van Supremacy II ligt de kwaliteit flink hoog. Jammer dat Supremacy II zich niet mooi doorontwikkelt, want zoals het begint had dit de afgevaardigde van Surfing On Sine Waves (wat een titel trouwens) kunnen zijn voor mijn toekomstige Aphex top-10 in het forum. Hierna wordt het 3 nummers een stuk saaier, hoewel Aphex muziek bijna nooit slecht is in mijn ogen, is dat hier ook niet echt zo, toch licht verpestend. Vervolgens komen gelukkig 3 heerlijke nummers. In de eerste twee lopen beats en sferen lopen machtig in elkaar over; ''Porthreath Harbour'' en ''Redruth School'' zijn dat. De afsluiter mag er ook wezen, gave sfeervolle melodie. 4* dus.

Deze plaat heb ik als laatkomer in het genre lang links laten liggen. Ten onrechte, blijkt, want het is een mooie cd vol ambient en acid, en past wat dat betreft goed in het rijtje sawI, sawII, On, Xylem Tube.

Als je hem ziet liggen in de winkel, schaf hem aan want ze zijn moeilijk te vinden en worden niet meer gedrukt!

Dat is mooi. Ik heb hem tijdens mijn dagen in Dublin gekocht, overigens zonder dat ik dit wist. En hij bevalt ook nog eens goed, en dan vooral 'If It Really Is Me'

Heb dit album vaak zien liggen in Boudisque in Amsterdam hoor. Dus ga halen die plaat als je hem wil hebben!

Vind em zelf heerlijk. SAW I blijft mijn persoonlijke favoriet, maar deze komt als goede tweede uit de bus.

Die piano in ''If It Really Is Me''......
Ge-wel-dig!

Mijn favoriet album van AT, Ik krijg nog net geen visioenen van robotten die op planeet "xq309" rondlopen.

Goeie combi van acid en ambient, sfeervol en duister album.

Een van de beste releases van RDJ

Wat is ´Quoth´ toch een buitenaards klinkend nummer.

Lekker duister en eenzaam klinkendalbum. Enkele tracks waar Richard op zijn best is. Helaas ook een paar zwakkere broeders waardoor het album de vijf sterren mist.

Eigenlijk hadden ze dit album moeten gebruiken als soundtrack voor een computerspel als Doom. Past perfect bij de troosteloze, macabere sfeer van de omgeving en het idee dat je echt alleen bent.

Dit voor mij tot voor kort volstrekt onbekende album van een volstrekt onbekende artiest - blijkt dus achteraf dezelfde artiest onder de naam Aphex Twin te zijn - kent voor mij twee uitschieters die voor mij tot de beste nummers van Aphex Twin behoren; het prachtige "If It Really is Me" - schitterend pianospel - en het zeer mooie nummer "Quoth". Na het enigszins teleurstellende verzamelalbum "Classics" is dit album weer zoals ik Aphex Twin heb leren kennen van het zeer fraaie SAW 85-92.

4,0*

Eindelijk in het bezit gekomen van dit zeer mooie en sfeervolle album van Aphex Twin, maar het heeft mij wel heel veel moeite gekost.

Tegenwoordig makkelijk te verkrijgen via de site van Aphex Twin.

Mijn cd (eerste print) bevat 9 nummers. Porthreath Harbour en Redruth School ontbreken. De versie op Spotify heeft ze er wel bij staan zie ik.

-edit- Nu ik die heb gehoord, hou ik het lekker bij mijn cd. Ik vind de toevoeging van genoemde nummers geen toevoeging, zeg maar.