Can - Delay... 1968 (1981)

Nog geen berichten hier... dit is mijn op één na favoriete Can-plaat. Opnames uit 1968, nog voor hun eerste album dus. De sound is hier echt heel rauw, te vergelijken met de nummers op Monster Movie maar dan nog wat meer ongepolijst. Alle nummers zijn eigenlijk top, maar vooral 'Thief' en 'Uphill' springen er boven uit voor mij. Die twee hadden wat mij betreft sowieso op hun eerste plaat moeten staan. Opvallend hier zijn ook de geweldige vocals van Malcolm Mooney .

Toon, waarom vergeet je toch steeds "Butterfly". Dit ruim 8 minuten durende nummer is voor mij toch wel het hoogtepunt van deze waanzinnig vette plaat.

Ja dat nummer ook hoor (ik noemde er maar twee omdat het album al maar 7 tracks bevat). Maar in feite is deze hele plaat eigenlijk een hoogtepunt.

Interessant. Ik ken deze plaat niet eens! Snel op zoek.

Heeft Scaruffi deze dan ook nog niet geluisterd?

5/10 maar bij Scaruffi, dat belooft veel goeds . En dat terwijl dit toch echt wel een sterke plaat is. Klinkt erg origineel en vooruitstrevend voor 1968.

Flauw, hoor. Die zal trouwens altijd ontkennen dat hij iets nog niet heeft gehoord.

Pff 3*, het beloofde idd niet veel goeds . Komaan, dit is toch meer waard .

Als je het openingsnummer hoort, weet je meteen waar Mark E. Smith de mosterd voor The Fall haalde.

Ik vraag me af waarom ik zolang gewacht heb en hem wel 20x in het vizier heb gehad bij de MM en eergisteren uiteindelijk heb gekocht, een 4.5 vooralsnog voor deze enorm goede plaat van een schromelijk onderschatte band.

Hoe punk is dit? Avant la lettre, dan.

De eerste luisterbeurt heeft mij niet echt weten te raken. Ik heb wel andere cd's van can geluisterd die mij beter bevallen. 3,0*

1968 klinkt meer als een plaat uit 1981, ook al staat 1981 tussen haakjes en is het 1968, maar eigenlijk klinkt het niet als 1968 of 1981 en is het eerder een tijdloos album. Little Star of Bethlehem is niet de here Jezus, maar Malcolm Mooney.

Butterfly vind ik echt een geniaal nummer. Eén van Can's beste songs.

Uphill beantwoordt deze vraag met verve. En dan is het nog wel pre-Stooges en pas verschenen in 1981...

Toch wel één van mijn favo can platen geworden. Zeer rauw allemaal en ontzettend interessant.

Bluesy geluid, erg boeiende plaat. Ben benieuwd welke veranderingen deze band heeft doorgemaakt, want dit klinkt nog zeer primitief!

Dit is absoluut een must-have voor liefhebbers van rauwe, afwijkende muziek, en dan vooral voor de fans van Monster Movie. Zeer spannende muziek dit doordat het altijd op het randje balanceert.
Vooral aan te raden voor liefhebbers van proto-punk.

Opvallend hoe jpurnalist John Gill in de liner notes eventjes fijntjes uithaalt naar Radiohead en Coldplay ('I hear a ballad like the spine-tingling 'Thief' and realize that life is too short to listen to Radiohead or Coldplay ever again - Not that I'd be that bothered...'). Volgens de liner notes zit hij nu verstopt tussen de bergen van Andalusië. Zeker op de loop voor Coldplay-fans?

Bij deze gaat ie naar de volle poet.
Bij de eerste beluistering greep het me meteen al met prijsbeesten Uphill, Butterfly, Thief en 19 Century Man, maar de 'tussenstukjes' zijn tot gelijke hoogte gegroeid.
Ik noem een Pnoom: 25 seconden duurt het, maar het laat een fascinerende indruk achter. De band zit middenin een free jazz-jam totdat er een microfoon om pleurt: Einde song.

Gewoon een geweldige plaat, dit. Zeker niet overslaan als je Can verzamelt.

Heb hier een beetje hetzelfde gevoel als bij Monster Movie en Soundtracks. Het klinkt al heel behoorlijk, maar de échte magie is er gewoon nog niet. De band moest nog een klein beetje groeien. Mooney vind ik hier vocaal wel beter voor de dag komen dan op Monster Movie.

Hele oeuvre is geweldig.

Toch frappant dat dit eigenlijk gewoon beter is dan Monster Movie.

Alleen die zangstijl op Man Named Joe had van mij niet zo gehoeven.

Ik schaam me bijna dat ik via een spotify playlist bij dit album ben aanbeland (oops). Niet dat ik het repertoire van CAN geheel niet ken want ik ben juist erg gecharmeerd van deze geweldige band. Dit album (hier ook aangemerkt als: verzamelalbum) heb ik even gemist. Het voordeel is dat het nu voor mij een enorme welkome toevoeging is! Soms heel relaxt trippend (Little Star of Bethlehem) dan weer enorm op het gaspedaal (Uphill). Over Uphill gesproken, had dit niet ook op een album van Jimi Hendrix kunnen staan??
Voor mij is verder Thief een geweldig hoogte punt. Ik heb het vinyl vandaag besteld. Kan niet wachten om deze te zien en horen spinnen;)

Wist niet van het bestaan van dit album af, tot ik er vandaag toevallig tegenaan liep, op vinyl nog wel.
Aangenaam verrast, moet ik zeggen.
Dit album is 'n soort van ruwe diamant, maar juist dat ruwe en ongepolijste maken dit album ongemeen interessant en beluisterenswaardig.
Hele mooie aanvulling op de CAN collectie.