Het Zesde Metaal - Nie Voe Kinders (2014)

Officiële releasedatum is volgens de baas van Unday records, Tim Beuckels, 10 november. Zie ook de website : http://www.undayrecords.be/index.php

Morgen vindt er in Nieuwpoort een uniek concert plaats. Het Zesde Metaal zal daar zelfs gloednieuwe nummers spelen, die niet op het album staan. Ook zijn Amatorski en Ozark Henry te zien. Woon je toevallig in de buurt mis het niet! Hier is meer te lezen : 4AD Presenteert...

Hier heb ik veel zin in

Ook ik verheug me hier op. Na het prachtige Ploegsteert hoop ik dat de muziek zich daaraan kan meten. Dat kan de albumhoes zich in ieder geval niet. Ik vind dit nou niet echt het toonbeeld van creativiteit. Hoewel het natuurlijk niet het belangrijkste is, hoort het voor mij wel erg bij het totaalplaatje, wellicht ook omdat ik nog altijd van aanschaffen van het fysieke product ben. Je maakt je album hier niet aantrekkelijker mee. Jammer, want de hoes van Ploegsteert vond ik wel mooi. Die van het eerste album is ook niets, maar deze vind ik eigenlijk nog minder.

Mooi nummer! Niets nieuws onder de zon, maar de troeven van Het Zesde Metaal en Wannes Cappelle in het bijzonder zijn weer aanwezig. Dat alleen al maakt me blie.

Het album is eventueel hier te beluisteren : Beluister 'Nie Voe Kinders', het nieuwe album van Het Zesde ... - De Standaard

Mijn hemel, wat een mooi openingsnummer.

Zo op het eerste gehoor een minder constant niveau dan Ploegsteert, maar wel weer genoeg hoogtepuntjes. Zeker het openingsnummer! Maar ook Ip Min Knieën en de afsluiter vielen direct in positieve zin op.

Ik ben echt heel blij dat Ip Min Knieën een cd release heeft gekregen. Dat had ook gemogen voor 'In Vlaamse Velden'. Vrijdag komt de LP + D bundel bij mij binnen, ben echt heel erg benieuwd.

ietwat hardere plaat zowel in de teksten als musicaal, maar weeral: wat een plaat !.

Tekstueel heel zwaar (gie den otto en ik, vakskes, ip mn knieën).

Hoogtepunten voor mij: Bouwt Ip Mie, Ip Mn Knieën, Dag Zonder Schoenen, Nie Voe Kinders

Ik dacht dat ze nooit nog het niveau van 'Ploegsteert' gingen kunnen evenaren, maar dit is toch wel weer een plaat van een onmetelijk hoog niveau, hoor. Ik krijg er niet genoeg van, hoewel de teksten echt wel 'aan de rebben bluuven plakken'. Wat een emoties kan Wannes Cappelle toch in zijn muziek stoppen.

Het album staat intussen ook op Spotify.

Het is weer heel mooi allemaal. Ik ben er blij mee dat dit geen tweede Ploegsteert is geworden, maar een plaat met een eigen, stevig(er) smoelwerk.

Wat een talent is die Wannes, ik moet het echt dringend eens live meemaken - samen met evengrote fan, mevrouw Fathead.

Dat je teksten niet hoeft te kunnen verstaan of begrijpen om toch geraakt te kunnen worden door muziek bewezen bands als Sigur Ros en Cocteau Twins al. Datzelfde gevoel bekruipt mij wanneer ik luister naar de prachtige weemoedige liedjes van Wannes Cappelle.

Inderdaad ja, de hoes is spuuglelijk, maar laten we het er maar op houden dat het is om te contrasteren met de muziek die op het schijfje erin staat. Het derde album van Het Zesde Metaal is wat mij betreft hun beste en meest consistente (daar waar de meeste fans Ploegsteert prefereren, die vind ik juist de minste). Het zit godverdomme allemaal toch zo goed in mekaar om een regeltje tekst uit het lekker rockende titelnummer te citeren.

Ik vind de hoes niet speciaal lelijk of mooi. Gewoon neutraal. Maar inderdaad niet echt een cd die je voor de hoes zou kopen, voor zover je dat al zou doen.
Maar voor de muziek zou ik deze heel graag willen hebben. Wat een pracht weer op dit album, Bouwt Ip Mie is al snel uitgegroeid tot een van mijn favoriete nummers van dit jaar, maar eigenlijk staan hier sowieso louter goede nummers op. Allemaal meer uptempo dan de vorige, waar de nummers op het vorige album wat slomer en slepender waren. Maar de meeslependheid, sloom of snel is ook op dit album gebleven. En zoals Titan al zei, zo'n raar taaltje moet je even aan wennen. Maar als je er aan went zou je eigenlijk ook niet anders meer willen.

Pffff.........vanochtend ontdekt....nu een paar luisterbeurten verder........Sprakeloos

Wannes Cappelle haalt op MuMe Nick Drake-iaanse scores op al zijn albums albums. Bijzonder.

Het is goed.......Gewoon in m'n top10, gevoel spreekt voor zich

Inmiddels 3 mnd verder nadat ik het album ontdekte. Draai 'm dagelijks; thuis, in de trein, tijdens het wandelen. Momenteel weinig ruimte voor andere muziek, deze plaat blijft me grijpen en iedere keer is een ander nummer mijn favoriet.
Trouwens nog wel een beetje ruimte voor wat anders: Sinds een maand draai ik 'ploegsteert' van deze band ook dagelijks, kwalitatief gelijkwaardig........Hulde, hulde, hulde

Elke keer als ik iets wil schrijven over dit album had ik het gevoel dat ik het nog niet genoeg had gehoord. En telkens kon ik voor mezelf niet uitmaken of dat het kwam doordat ik dacht dat ik té enthousiast ging zijn. Of omdat ik wachtte op een zwak puntje.

Ook omdat volgens een aantal mensen rondom me Ploegsteert de beste kennismakingsplaat zou zijn, weigerde het stukje van me dat zich soms aan peer pressure schuldig maakt deze plaat zo goed te vinden.

Maar nu. Op een regenachtige dag, in de auto op weg naar de sportzaal was dit opnieuw m'n eerste keuze. Ik kan uilenei hier volledig in volgen:

Elk nummer heeft zijn eigen identiteit en zijn eigen levenswijsheid. Het album is zo consistent dat ik amper 2 favoriete tracks kan uitkiezen. Vreemd genoeg is 1 favoriete track dan makkelijker gekozen. Dag Zonder Schoenen is en blijft mijn favoriet. Zo herkenbaar! Behalve dan dat ik geen koffie drink .

Kortom, als ik aan Het Zesde Metaal denk is deze plaat mijn eerste keuze. Toegegeven, Akkatemets moet ik zeker nog een aantal keer horen voor ik mij daarover met 100% zekerheid kan uitspreken.
Maar bij deze plaat heb ik niet meer nodig dan de eerste paar secondes om bij vrijwel elk liedje kippenvel te krijgen.

Totdat je 'm in je handen hebt. De letters zijn in preeg gedrukt, wat betekent dat ze als reliëf voelbaar op het oppervlak worden weergegeven. Dat geeft een chique tintje.

De muziek ...lijkt iets toegankelijker dan eerder werk, maar wat is het weer sfeervol. Voorlopig favoriet hier is de mooi uitwaaierende afsluiter.

Ik ben blijven hangen

Tot 'Vakskes' heb ik het gevoel dat de plaat wat minder is dan de vorige. Ik ben sowieso iets meer voor de dramatische kant van Het Zesde Metaal en minder voor de wat optimistische en up-tempokant. Vanaf 'Dag Zonder Schoenen' is het niveau plots nog een pak beter en dat blijft zo tot een weergaloze afsluiter 'Zet Mie Af'.

Live in Amsterdam

Zesde Metaal - Nie voe kinders @ Paradiso

Zesde Metaal - Ip min knieën @ Paradiso

Zesde Metaal - Gie, den otto en ik @ Paradiso

Zesde Metaal - Dag zonder schoenen @ Paradiso

Och, wat een heerlijke teksten heeft Wannes toch weer geschreven, soms bloedmooi, soms ronduit grappig, soms cynisch, maar altijd ontzettend scherp.

Dit is een van mijn favoriete regels:
Iedereen leeft levenslang, maar ik ken de weg uit dat gevang hier.
En dit ook:
Ik heb het postuur noch het gestel voor grof geweld, maar ik ga vechten voor ons.

Dit album bevat een aantal wat vlottere rocksongs dan ik van Ploegsteert gewend ben. Het titelnummer en Vakskes zijn de beste voorbeelden en die laatste vind ik echt steengoed. Leuke tekst, maar vooral een goede melodie en een tekst die waanzinnig lekker loopt. Dat Westvlaams accent komt daarin goed tot zijn recht.

Live in Utrecht tijdens Bevrijdingsfestival
Het Zesde Metaal - Dag Zonder Schoenen @ Bevrijdingsfestival Utrecht
Het Zesde Metaal - Gie, den otto en ik @ Bevrijdingsfestival Utrecht
Het Zesde Metaal - Toe nu Maar @ Bevrijdingsfestival Utrecht

Zo jammer dat Wannes er op Bouwt ip Mie na het gedeelte 'Ik ben een bed als je wil slapen' niet nog een soortgelijk stukje (met andere tekst) achter plakt. Prachtig, prachtig namelijk.

Pfff wat een mooi album. Sprakeloos.
Ik heb deze band 'ontdekt' doordat Skepsels in de rotatielijst stond. Dit album vind ik echt er nog beter. Vooral Ik ga niet storen, Bouwt ip mij en Zet mie af zijn wonderschoon.
De 'gitaarsolo' op 2:45 in Ik ga nie storen....

Na deze ga ik verder met Ploegsteert. Ben benieuwd!
Misschien moet ik ze in november maar eens bezoeken in de Helling.

Mogelijk veroorzaakt door een semi-taalbarrière, maar het lukt me niet goed om in de muziek van Het Zesde Metaal te komen. Dat vind ik zeer spijtig, want volgens mij gaat hier een schatkist aan fijne melodieën en sterk songwriting aan mij verloren. Hierdoor blijft mijn waardering wat oppervlakkig. Hopelijk zie ik ooit het licht nog.

Aerobag, misschien kun je Ploegsteert een kans geven? Ik heb een vriend die jaren niets van Het Zesde Metaal moest hebben. Tot hij opeens vorig jaar Ploegsteert toch een kans gaf. Sindsdien is hij 180° gedraaid.

De taalbarrière was bij ons dan wel weer geen punt. Maar wie weet trapt Ploegsteert ook wat deuren in voor je!

Inderdaad, mooie liedjes en fijne melodietjes. De stem; naja, ik dig het.

Alleen kan ik dit niet luisteren zonder het tekstboekje op schoot want ik versta er echt geen ruk van. Dat maakt het minder plezie.. eh, plezant, om het Vlaams te houden.

Het Zesde Metaal is me als Belg natuurlijk niet onbekend aangezien ze als band de laatste jaren uitgegroeid zijn tot een vaste waarde in hoge noteringen in de bekende lijstjes.
Vooral hun populairdere nummers als Ploegsteert, Naar De Wuppe en Gie, Den Otto En ik waren me bekend, maar deden me nooit veel.
Ik ervaarde ze meer als storend, omwille van het West-Vlaams waar ik nooit veel mee gehad heb.

Toch gaf ik het nummer Peis Je nog Aan Mie een kans via de top 100 van ArthurDZ. En dit vond ik best nog een aangenaam nummer, vandaar dat ik toch mezelf verplichte een volledig album te beluisteren om zo beter in de muziek te geraken.

Nie Voe Kinders wordt positief onthaald op deze site, vandaar mijn keuze voor dit album.

Na het een tweetal keer beluisterd te hebben, ben ik geen stap verder dan voordien. Het accent blijft storend en de teksten zijn me wat te geforceerd. Ook instrumentaal vind ik het allemaal wat de eenvoudig en te melodramatisch. Het neigt bij momenten wat naar Jan Swerts, maar dan toch de zwakkere versie (Jef Neve).

Ik vrees dat het nooit wat voor mij zal worden en ik me niet snel terug waag aan een nieuwe poging.