Het Zesde Metaal is me als Belg natuurlijk niet onbekend aangezien ze als band de laatste jaren uitgegroeid zijn tot een vaste waarde in hoge noteringen in de bekende lijstjes.
Vooral hun populairdere nummers als Ploegsteert, Naar De Wuppe en Gie, Den Otto En ik waren me bekend, maar deden me nooit veel.
Ik ervaarde ze meer als storend, omwille van het West-Vlaams waar ik nooit veel mee gehad heb.
Toch gaf ik het nummer Peis Je nog Aan Mie een kans via de top 100 van
ArthurDZ. En dit vond ik best nog een aangenaam nummer, vandaar dat ik toch mezelf verplichte een volledig album te beluisteren om zo beter in de muziek te geraken.
Nie Voe Kinders wordt positief onthaald op deze site, vandaar mijn keuze voor dit album.
Na het een tweetal keer beluisterd te hebben, ben ik geen stap verder dan voordien. Het accent blijft storend en de teksten zijn me wat te geforceerd. Ook instrumentaal vind ik het allemaal wat de eenvoudig en te melodramatisch. Het neigt bij momenten wat naar Jan Swerts, maar dan toch de zwakkere versie (Jef Neve).
Ik vrees dat het nooit wat voor mij zal worden en ik me niet snel terug waag aan een nieuwe poging.