Helemaal voor gratis en 0,0 te beluisteren op hun eigen
bandcamp-pagina, wat ik iedereen die een beetje van alternatief houdt, van harte kan aanraden. Voor mij is dit één van de fijnste platen van dit millennium. Ik weet het, dat klinkt niet bescheiden, maar laat je niet afschrikken door het feit dat David Yow er niet meer bij is - het is alleen maar zoveel beter geworden (sorry, David).
Deels spelen ze nog steeds wild overstuurde noiserock, maar regelmatig schakelen ze een versnelling of twee terug en komen er schitterende, maar nog steeds vreemd aandoende, melodieuze (delen van) liedjes tevoorschijn met heerlijke meerstemmige zang, waarbij ik soms aan The Beach Boys moet denken.
Kort samengevat is het een mix van noiserock met jazzy en poppy invloeden, en op z'n kortst: Qui! Elk nummer is voor mij een schot in de roos, maar
'Whateryadoin?', 'Songbirds', 'Proof of Bass', 'The Kind of Jazz This Is' en 'Ham Spray' (hilarisch) steken voor mij net nog even boven de rest uit.
*****.