Spain - The Blue Moods of Spain (1995)
mijn stem
64 stemmen
Verenigde Staten
Rock
Label: Restless
-
It's So True (4:32)
-
Ten Nights (6:11)
-
Dreaming of Love (5:38)
-
Untitled 1 (6:40)
-
Her User-To-Been (4:15)
-
Ray of Light (7:06)
-
World of Blue (14:13)
-
I Lied (5:08)
-
Spiritual (7:38)
0
geplaatst: 15 november 2006, 15:49 uur
Heel andere Spain dan ik van "I believe" gewend ben. Deze laatste staat bij mij heel hoog aangeschreven. Het was dan ook even wennen toen ik deze CD voor het eerst oplegde. De muziek is gelijk herkenbaar, maar aanvankelijk was er een irritant element dat me stoorde. Het duurde even voordat ik er de vinger op kon leggen: de manier van zingen! Ik noem het even lettergreep-gezang. Hij zingt gewoon geen enkele zin vloeiend aan elkaar. Elke zin wordt per lettergreep afgekapt. Gelukkig overheerst de heerlijk sfeervolle instrumentatie en is het stem-timbre ook enorm aangenaam. Voorlopig 3,5*
0
geplaatst: 19 maart 2007, 17:15 uur
Ken je ze? Van die albums die al jaren in de cd bakken staan en die je op zich wel zijn opgevallen maar waar je verder nooit aandacht aan hebt besteed?
Dit album van Spain is er zo eentje. De hoes deed me gelijk denken aan één of andere jazz-band of lounge-act.
Dan denk je na jaren: 'laat ik het maar eens gaan beluisteren want ik ben er zo vaak aan voorbij gegaan'.
En voor je het weet worden je oren gestreeld met een prachtig, haast fluwelen nummer It's So True. Dromerig en zijdezacht. Dit komt absoluut door het timbre van zanger Josh Haden. Als een warme deken slaat dit om je heen. Iets wat ik ook heb bij bands als Tindersticks, Lambchop of Cousteau. Je zou het in die hoek kunnen plaatsen, maar toch vind ik ze er niet echt tussen passen.
Ten Nights straalt even veel warmte uit en doet dat met eigenlijk maar heel weinig middelen. Het is hier de eenvoud die siert. Heel melancholisch, maar nergens klef.
Dreaming Of Love kent wat effecten die uitgeprobeerd worden op de stem. Hierdoor krijgt het een dromerig sfeertje. De drums worden zacht bespeeld en een lieflijk nummer is het gevolg. Maar lieflijk is misleidend, want eigenlijk is het heel strak en messcherp gespeeld.
Untitled #1 gaat rustig in dezelfde vibe van de vorige nummers verder. Normaal zou dat betekenen dat het saai gaat worden, maar ik heb er eigenlijk helemaal geen last van. Het klinkt allemaal heel aangenaam in mijn oren. Ik word er zelfs heel rustig van.
Nou als je rustig wilt worden (of blijven zo u wilt) dan is Her Used-To-Been wederom een prima nummer.
Je zou haast zeggen dat het geschikte achtergrond muziek is, maar dat gevoel heb ik niet. De band dwingt me om te luisteren en vooral te genieten.
Nee, Madonna heeft dit Ray Of Light niet gecovered van Spain. Waar dat nummer opzwepend en dansbaar is daar is dit nummer wederom relaxed en onthaast. Mooi is de subtiele trompet die halverwege opduikt. Niet opdringerig maar heel subtiel door de muziek heen verwerkt.
World Of Blue duurt bijna een kwartier. Eerlijk gezegd vind ik dat aan de lange kant. Voor je het weet is het nummer om, maar door de hele flow van dit album vraag ik me af waarom dan ook dit nummer nog eens zo lang moet duren.
I Lied kabbelt rustig door en voor het eerst begin ik het gevoel te krijgen dat er misschien toch een pittig nummer tussendoor op het album had mogen worden gezet. Heerlijk hoor om in een roes te geraken, maar het blijft risicovol en nu is het randje aan het worden. Het nummer zelf is overigens van uitstekende kwaliteit.
Spiritual vind ik een mooie afsluiter. Het is fantastisch om op deze manier toegezongen te worden. Het nummer sluit uiteraard weer naadloos aan op alle vorige nummers.
Een aangename verrassing kan ik de ontdekking van dit album wel noemen. Ik heb meer van dit soort dingen in huis staan, maar toch is het sterk genoeg op zichzelf en wist het me goed te boeien.
Leuk om ook eens wat oude dingen te ontdekken zo op zijn tijd!
Dit album van Spain is er zo eentje. De hoes deed me gelijk denken aan één of andere jazz-band of lounge-act.
Dan denk je na jaren: 'laat ik het maar eens gaan beluisteren want ik ben er zo vaak aan voorbij gegaan'.
En voor je het weet worden je oren gestreeld met een prachtig, haast fluwelen nummer It's So True. Dromerig en zijdezacht. Dit komt absoluut door het timbre van zanger Josh Haden. Als een warme deken slaat dit om je heen. Iets wat ik ook heb bij bands als Tindersticks, Lambchop of Cousteau. Je zou het in die hoek kunnen plaatsen, maar toch vind ik ze er niet echt tussen passen.
Ten Nights straalt even veel warmte uit en doet dat met eigenlijk maar heel weinig middelen. Het is hier de eenvoud die siert. Heel melancholisch, maar nergens klef.
Dreaming Of Love kent wat effecten die uitgeprobeerd worden op de stem. Hierdoor krijgt het een dromerig sfeertje. De drums worden zacht bespeeld en een lieflijk nummer is het gevolg. Maar lieflijk is misleidend, want eigenlijk is het heel strak en messcherp gespeeld.
Untitled #1 gaat rustig in dezelfde vibe van de vorige nummers verder. Normaal zou dat betekenen dat het saai gaat worden, maar ik heb er eigenlijk helemaal geen last van. Het klinkt allemaal heel aangenaam in mijn oren. Ik word er zelfs heel rustig van.
Nou als je rustig wilt worden (of blijven zo u wilt) dan is Her Used-To-Been wederom een prima nummer.
Je zou haast zeggen dat het geschikte achtergrond muziek is, maar dat gevoel heb ik niet. De band dwingt me om te luisteren en vooral te genieten.
Nee, Madonna heeft dit Ray Of Light niet gecovered van Spain. Waar dat nummer opzwepend en dansbaar is daar is dit nummer wederom relaxed en onthaast. Mooi is de subtiele trompet die halverwege opduikt. Niet opdringerig maar heel subtiel door de muziek heen verwerkt.
World Of Blue duurt bijna een kwartier. Eerlijk gezegd vind ik dat aan de lange kant. Voor je het weet is het nummer om, maar door de hele flow van dit album vraag ik me af waarom dan ook dit nummer nog eens zo lang moet duren.
I Lied kabbelt rustig door en voor het eerst begin ik het gevoel te krijgen dat er misschien toch een pittig nummer tussendoor op het album had mogen worden gezet. Heerlijk hoor om in een roes te geraken, maar het blijft risicovol en nu is het randje aan het worden. Het nummer zelf is overigens van uitstekende kwaliteit.
Spiritual vind ik een mooie afsluiter. Het is fantastisch om op deze manier toegezongen te worden. Het nummer sluit uiteraard weer naadloos aan op alle vorige nummers.
Een aangename verrassing kan ik de ontdekking van dit album wel noemen. Ik heb meer van dit soort dingen in huis staan, maar toch is het sterk genoeg op zichzelf en wist het me goed te boeien.
Leuk om ook eens wat oude dingen te ontdekken zo op zijn tijd!
0
geplaatst: 20 april 2010, 13:35 uur
Dit doet mij ergens een beetje denken aan de voorloper van The XX maar dan msh nog een tandje trager 
0
geplaatst: 3 april 2015, 13:20 uur
Untitled 1 is verdorie wel echt een prachtnummer, right up my alley!
Mooie ingetogen solo's ook.
Mooie ingetogen solo's ook.
0
geplaatst: 16 maart 2016, 11:45 uur
Hoewel de band een beetje in de vergetelheid geraakt is dit een echte klassieker. Untitled 1 is mijn favoriet: de kracht van de herhaling, melanchonische muziek en de rokerige stem van Haden. Op 11 juni dit jaar staan ze in het Paard van Troje, zal de eerste keer zijn dat ik de band live ga zien. Heel benieuwd!
* denotes required fields.
* denotes required fields.