menu

Manilla Road - The Deluge (1986)

mijn stem
3,87 (15)
15 stemmen

Verenigde Staten
Metal
Label: Black Dragon

  1. Dementia (3:10)
  2. Shadows in the Black (5:22)
  3. Divine Victim (3:09)
  4. Hammer of the Witches (2:41)
  5. Morbid Tabernacle (1:52)
  6. Isle of the Dead (2:53)
  7. Taken by Storm (3:19)
  8. The Deluge (8:13)
  9. Friction in Mass (6:26)
  10. Rest in Pieces (1:51)
totale tijdsduur: 38:56
zoeken in:
avatar van RuudC
4,0
Wederom een duidelijke stijlwijziging. Het is geen geheim dat Manilla Road in de jaren tachtig met de populaire stromen meewaaide. We zijn aanbelandt in 1986 en dus hoor je steeds meer thrash metal. Dat de door mij zo geliefde psychedelische metal steeds meer in de verdrukking komt, vind ik uiteraard wel jammer, maar Manilla Road bokst ook hier een heel tof album in elkaar. The Deluge bevat ook nog eens een van de mooiste artworks.

Manilla Road wil altijd graag een bepaalde sfeer bieden en dat lukt ook prima tussen het snelle, harde geroffel, semi-grunts en felle riffs. Daar waar de snelheid toch wat lager ligt, is de band toch op z'n best. Denk aan Shadows In The Black en Isle Of The Dead. Toch is het de titeltrack die de meeste punten scoort met een heel sterke opbouw en ietwat grimmige sfeer. Al met al een goed album. Het is wat kort en sommige nummers weten niet echt te boeien, zoals Hammer of the Witches. Toch gewoon een dikke vier sterren hier.

Tussenstand
1. Open The Gates
2. Mark Of The Beast
3. Crystal Logic
4. The Deluge
5. Invasion
6. Metal

avatar van lennert
4,5
Kon het nog beter dan Open The Gates? Voor mij wel, want The Deluge gooit de versnellingen nog verder open (thrash van Randy Thrasher Foxe) en zet bovenal een sterke horrorsfeer neer. Praktisch ieder nummer heeft wel een sfeervolle trage passage en een zinderende versnelling. Tevens gooi Mark Shelton hier qua zang volop afwisseling tussen grom en klaaglijk brullen. Shadows In The Black is een van mijn favoriete Manilla Road tracks, maar ook The Deluge is een prachtige en duistere epic.

In de linernotes noemt Shelton The Deluge het eerste Manilla Road album dat 'the full package' is. Ik ben het absoluut met hem eens. Misschien dat Divine Victim net een te simpel klinkend refrein heeft, maar buiten dat is The Deluge so far het meest complexe, eclectische en harde album dat de band heeft uitgebracht.

1. The Deluge
2. Open The Gates
3. Mark Of The Beast
4. Crystal Logic
5. Invasion
6. Metal

avatar van ASman
4,5
Leuk om te zien dat Manilla Road wat beoordelingen krijgt op deze site
Zelf heb ik alleen nog maar Crystal Logic en Mystification in mijn bezit, maar Open the Gates en The Deluge staan op de lijst.

avatar van Brutus
4,0
Weer een prachtig album.

Tussenstand
1 Open the Gates
2 Metal
3 The Deluge
4 Invasion/Crystal Logic

avatar van Lau1986
4,0
Ik moet bij Manilla Road altijd even erin komen, maar zodra je dat dan zit dan is het werkelijk fantastische. Wat een heerlijk album is dit. Het album straalt een heerlijke sfeer uit en is lekker afwisselend. Het tempo ligt betrekkelijk hoog. Genieten.

Lachende derde
Wát een prachtalbum dit. Ik ben al een paar dagen helemaal verslingerd aan deze - toch wat obscuur klinkende - epic thrashers. Duistere, borrelende, broeierige en soms licht chaotische tracks die stuk voor stuk verslavend lekker klinken, als je in de stemming bent. Of het nu het van heerlijke baspartijen vergeven Shadow in the Black is, het meebrulbare Divine Victim of de lekker ruige bombast van het titelnummer, het is een album lang genieten van vintage thrash. Ik heb nog heel wat te ontdekken bij deze band. En dat ik deze als metalhead in de eighties heb laten liggen, is in retrospectief onbegrijpelijk. Een late ontdekking dan maar, die mijn liefde voor vintage metal weer doet opflakkeren. Met dank aan Ruud en Lennert. Waarvan akte.

avatar van Wolfmother
3,5
En het gaat weer een tikkeltje sneller en harder, dat smaakt me prima!
Het voelt iets minder episch aan en net iets simpeler, maar dat trekt mij over het algemeen wel eerder over de streep.
Het contrast werkt ook erg goed op dit album. Ik vind namelijk korte chaoten als Divine Victim en Hammer of the Witches net zo goed als de epische fantasten Friction in Mass en de titeltrack.

1. The Deluge
2. Open the Gates
3. Crystal Logic

3,0
De voorganger was een beetje tenenkrommend door de productie. Die is op deze plaat een stuk beter. En de eerste helft is goed te pruimen. Daarna zakt de boel een beetje in met matige nummers.

Gast
geplaatst: vandaag om 07:04 uur

geplaatst: vandaag om 07:04 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.